Δυο αρθρογράφοι, ένα Χρονογράφημα
Γράφουν οι: Θ. Γιαννόπουλος και Δ. Καλλιμάνης
Για αδιευκρίνιστο λόγο τα καλοκαίρια μας στιγματίζουν σε αντίθεση με τους χειμώνες που οι ημέρες περνάνε νωχελικά και η διαύγεια μας λόγω της ρουτίνας, μειώνεται. Αυτό το καλοκαίρι για εμάς ήταν ιδιαίτερο. Λόγω χαλάρωσης και ελεύθερου διαλόγου μεταξύ μας, αρχίσαμε να παρατηρούμε μέσα από το διαδίκτυο πως αρκετός κόσμος για να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές του ανησυχίες και φοβίες καταφεύγει σε φιλοσοφήματα ψυχολογικού και θρησκευτικού χαρακτήρα γύρω από την ζωή, την ψυχή, την καρδιά και τον νου. Μπορεί να είναι η μόδα της εποχής που οι ινδουιστικές και ασιατικές φιλοσοφίες μπαίνουν στην καθημερινότητα μας ή είναι σημάδι των καιρών, πως ως άνθρωποι δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις για τα εσωτερικά μας ζητήματα-αναζητήσεις και ψάχνουμε λύσεις σε “διδασκάλους” ;
Περίεργοι καιροί για περίεργους ανθρώπους που υιοθετούν εύκολα χρησμούς, ρήσεις και αποφθέγματα, χωρίς πρώτα να αντιληφθούν το νόημα όσων διαβάζουν. Όπως το έδαφος αδυνατεί να παράγει κάτι χωρίς καλλιέργεια έτσι και ο νους του ανθρώπου δίχως την εκπαίδευση, αδυνατεί να δώσει τους αναμενόμενους καρπούς (Πλούταρχος) καταλήγοντας να γίνονται “θύματα” πρωτίστως τους ίδιου τους του εαυτού και στην συνέχεια να επηρεάζουν τους ανθρώπους που είναι γύρω τους, ξεχνώντας πως το χαρακτηριστικό του καλλιεργημένου μυαλού είναι να μπορεί να απολαύσει μια ιδέα χωρίς να την αποδεχτεί (Αριστοτέλης).
Όλες οι φιλοσοφίες είναι αποδεκτές με βάση πως κάθε σκέψη γεννάει μια ιδέα που δημιουργεί μια θεωρία. Όμως πραγματικές απαντήσεις ιδίως γύρω από την ψυχή κανείς δεν μπορεί να δώσει. Μάλιστα ο Βολτέρος υποστήριζε πως 4.000 τόμοι μεταφυσικής, δεν θα μας μάθουν τι είναι η ψυχή. Πόσο σημασία έχει να μάθουμε για αυτή; Αφού έρχεται στον Άδη κουβαλώντας μόνο την παιδεία και την αγωγή της (Πλάτων). Το κακό με τους φιλοσόφους είναι πως ο ένας αντιπαλεύεται τον άλλον για να κατακτήσουν τον μυαλό μας. Η αλήθεια όμως κρύβεται στην καρδιά. Αν θέλεις να σε αγαπούν, να αγαπάς (Σένεκας).
Κάθε ταξίδι του νου είναι και μια εμπειρία πρωτόγνωρη. Αν είμαστε ταξιδιώτες που Ιθάκη δεν έχουν, όλο το ταξίδι γίνεται μια απόλαυση των ιδεών που συναντάμε και το χτίσιμο μιας προσωπικής αλήθειας με κύριο δομικό συστατικό τις ιδέες-γνώσεις που είχαμε με τις ιδέες-γνώσεις που βρίσκουμε. Αν είμαστε οι ταξιδιώτες που Ιθάκη είχαν και Ιθάκη αναζητούν υπάρχει ήδη μια δομημένη σκέψη και το ταξίδι γίνεται μια διαλεκτική του “εμείς” με το σύμπαν των πληροφοριών που συναντάμε.
Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει πάντα και ο διαχωρισμός. Τι μας πάει, τι δεν μας πάει στην ψυχή και τις ιδέες. Γυρίζουμε τη γη με τη μέθη του ταξιδιώτη και την εμπειρία του μπαρουτοκαπνισμένου στρατηγού, όταν ο στόχος υπάρχει. Όταν λείπει, εύκολα κάποιος τεχνίτης του λόγου μπορεί να μας παγιδεύσει και να χάσουμε την ηδονή της συλλογής των εμπειριών της γνώσης, να χάσουμε το συμπόσιο του εγκεφαλικού παιχνιδιού, όπου ο αγώνας δεν είναι να υποστηρίξουμε μόνον ότι πιστεύουμε, αλλά να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε χωρίς να αλλοιωθούμε ή να καταστραφούμε πνευματικά. Υπάρχουν σέχτες, θρησκείες, φιλοσοφικά συστήματα που φοβούνται το εγκεφαλικό παιχνίδι και απαγορεύουν ρητά κάθε απόπειρα ταξιδευτή ή ερευνητή της σκέψης στους οπαδούς τους. Υπάρχουν, βέβαια κι άλλες θρησκείες, φιλοσοφικά συστήματα, αξίες και πνευματικές υπεραξίες που μας αφήνουν ελεύθερους γιατί μας έδωσαν στέρεες βάσεις, καλή πνευματική ανατροφή.
Όποιος θέλει να αγγίξει τη σοφία πρέπει να είναι ελεύθερος. Μέχρι να μάθει που φτάνουν τα όρια της ελευθερίας του, θα πέσει πολλές φορές, αλλά το Δρόμο θα τον βρει. Μόνος ή και με τη βοήθεια αγαπημένων πνευματικών συντρόφων θα σηκωθεί. Οι ηθελημένα σκλάβοι θα έχουν πάντα μια οδό. Την φυλακή τους, ώσπου να σβήσουν εκεί…
