Ένα κείμενο αφιερωμένο για όσους αποφάσισαν να κατέβουν από «την κερκίδα στην αρένα»… και να εκτεθούν.. Για όσους άφησαν τον κύκλο ασφαλείας τους και προχώρησαν ..έκαναν ένα βήμα παραπέρα… ένα βήμα εσωτερικής ανέλιξης ..
Για όλους εσάς που αγωνίζεστε για ό,τι αγαπάτε και όλους εμάς τους «εραστές του Θεάτρου» τους ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Με αφορμή της τελευταίας παράστασής μας ..νιώθω την ανάγκη να καταθέσω τις σκέψεις μου… δίνοντας ένα στίγμα της μαγείας πίσω από την αυλαία. Πίσω από τη σκηνή λοιπόν..εκεί που τα χέρια παγώνουν και η καρδιά χτυπά πιο γρήγορα..
Η ομάδα ενώνεται… ο καθένας μόνος και όλοι μαζί.. ίδια συναισθήματα, ίδιες ανησυχίες και πόση μαγεία Θεέ μου. Οι αισθήσεις γιγαντώνονται …έχεις φορέσει το κοστούμι του ρόλου σου πηγαινοέρχεσαι πίσω από τη σκηνή… τσεκάροντας αν όλα είναι στη θέση τους και αφουγκράζεσαι..
Αφουγκράζεσαι τους ήχους, την ανάσα του κοινού, την αγωνία αν θα έχει κοινό..αλλά τελικά αυτό είναι το λιγότερο..έστω και ένας άνθρωπος να είναι από κάτω αυτό για εσένα είναι αρκετό ..
Πρώτο κουδούνι… και σκηνοθέτης έρχεται και ρωτά με αγωνία και αυτός αν όλα και όλοι είμαστε εντάξει.. χαμόγελα και διαβεβαιώσεις.. Ναιιι πάμε δυνατά ομαδάααα !!!
Δεύτερο κουδούνι..και τα φώτα σβήνουν… βαθιές ανάσες, μισοσκόταδο και φαίνεται η γυαλάδα στη ματιά… η έξαψη.. η σκέψη όλων.. «θυμάμαι τα λόγια μου ;» , «μην μπλοκάρω».. επανάληψη του ρόλου εσωτερικά.. βαθιές ανάσες.. ξανά και ξανά ..
Τρίτο κουδούνι… και απόλυτη σιγή.. οι χτύποι της καρδιάς σου ακούγονται στα αυτιά σου.. παγωμένες.. ιδρωμένες παλάμες και..ξεκινάμε..
Ένας ένας λίγο πριν βγει κοντοστέκεται πίσω από το σκηνικό..βαθιά ανάσα, το σταυρό του… εκπνοή και..πάμε..
Όλοι μαζί ένας χτύπος… το στόμα στεγνώνει..έξαψη..
Όποιος και να είναι στη σκηνή οι άλλοι πίσω αφουγκράζονται.. πηγαίνουν όλα καλά;..κυλάει όμορφα;..όποιος αποχωρεί τον αγκαλιάζουν..
Και εκεί πάνω στη σκηνή..δεν είσαι Εσύ..είσαι ο ρόλος ..υποδύεσαι ένα άλλο εαυτό που όμως για εκείνα τα λεπτά πάνω στην σκηνή..τον ενδύεσαι ..γίνεσαι ο ρόλος..
Οι προβολείς σε κτυπούν στο πρόσωπο..σε τυφλώνουν..σε οδηγούν θαρρείς σε ένα φωτεινό μονοπάτι..και κάνουν τη μετάβαση στο θεατρικό σου ρόλο/εαυτό πιο εύκολη.
Ο χρόνος σταματά ζεις, υπάρχεις μόνο στο Τώρα εκείνες τις στιγμές και αυτή ακριβώς είναι η Μαγεία.
Το μυαλό δε σκέπτεται τίποτα άλλο πέρα από το ..το Τώρα, την Στιγμή..
Τι λύτρωση Θεέ μου..!!
Αφού ολοκληρώσεις στη σκηνή επιστρέφεις πίσω και για δευτερόλεπτα αυτό που υποδυόσουν εκεί έξω «στην αρένα» που λέει και ο «Δάσκαλός» μας όπως τον αποκαλούμε, ο σκηνοθέτης μας δηλαδή, το μεταφέρεις και πίσω από το σκηνικό.. δάκρυα ..χαμόγελα.. έξαψη..όλα ανάμεικτα.. Όλα… Ένα..
Τι μαγεία ..τι ευλογία..και όλα αυτά κορυφώνονται στο φινάλε.. εκεί που το Φως των προβολέων ..τα χαμόγελα.. η λύτρωση .. σμίγουν με το χειροκρότημα του κοινού..
Όλα ΕΝΑ.. Όλοι..ΕΝΑ..
Ηθοποιοί, σκηνοθέτης, φροντιστές, σκηνογράφος, ηχολήπτης, μακιγιέζ. Όλοι Μία ομάδα..
Αυτή είναι η μαγεία του Θεάτρου… ομαδικότητα.. σύμπνοια..συνένωση.. αλληλεπίδραση.. Πολιτισμός..!!
Μια μουσική σύνθεση ψυχών, σωμάτων και πνευμάτων πάνω σε μια παρτιτούρα έκφρασης και ανάγκης για επικοινωνία με τον Εαυτό σου και τους άλλους, αυτούς που ακούν τη ίδια με εσένα… Μουσική…
