Πιάνοντας κουβέντα με τη θλίψη μου, ένιωσα καλύτερα…!
Αλήθεια, πότε ήταν που κατέβηκα από το τρένο της ζωής;
Ή μήπως ουσιαστικά δεν ανέβηκα σ’ αυτό ποτέ μου;
Βαγόνια γεμάτα κόσμο περνάνε από μπροστά μου κι εγώ νιώθω να περπατώ με το βήμα αργό, σε ένα παράλληλο σύμπαν, σιωπηλή, μέσα στο κρύο και τα χέρια μέσα στις τσέπες.
Κι όσο κι αν αυτό το τρένο φαντάζει όμορφο και μαγικό, εγώ μέσα μου ξέρω ότι δεν με πολύ νοιάζει που δεν είμαι μέρος του.
Πιο πολύ φρου φρου και αρώματα μου κάνει όλο αυτό και συνειδητά έχω αρνηθεί να ανήκω εκεί.
Ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που με κάνει αυτές τις ημέρες να είμαι θλιμμένη.
Βαθιά μέσα μου ξέρω. Και ξέρω πως δεν θέλω να ζήσω μια πλασματική χαρά. Ξέρω πως δεν θέλω να πιεστώ να δείξω κάτι άλλο από αυτό πού αισθάνομαι.
Ο μικρός Χριστός γεννήθηκε γυμνός, ταπεινός μέσα στη φάτνη με μόνη συντροφιά μερικά ζώα που τα χνώτα τους τον ζεσταίνουν.
Κι εγώ θέλω να ξεγυμνώσω αυτό που νιώθω χωρίς ντροπή, χωρίς ενοχή, χωρίς φόβο.
Ναι, είμαι θλιμμένη. Ναι, είμαι λυπημένη και ξέρεις κάτι; Δεν θέλω να το κρύψω.
Θέλω να αφήσω την θλίψη μου να μου μιλήσει.
Ελα λοιπόν να ανοίξουμε κουβεντούλα να δούμε τι έχει να μας πει.
«Γιατί είσαι θλιμμένη;»
«Γιατί κάτι μου λείπει. Κάτι δεν έχει έρθει ακόμα.»
«Τι είναι αυτό;»
«Αφού το ξέρεις, γιατί με ρωτάς;»
«Ναι, το ξέρω. Όπως ξέρω ότι αυτό που περιμένεις, θα έρθει. Ναι, το ξέρω ότι εσύ πιστεύεις πως άργησε. Όμως ήσουν έτοιμη πριν να το υποδεχτείς; Θα απαντήσω εγώ για σένα. Όχι, δεν ήσουν έτοιμη. Τώρα είσαι. Και τώρα είναι που χρειάζεται να κάνεις την ουσιαστική υπομονή. Αν δεν το έχεις καταλάβει, η υπομονή σου σε λίγο θα δώσει καρπούς. Φτάνει στο τέλος. Αυτό που περιμένεις, έχει ξεκινήσει. Στο λέω μετά βεβαιότητος. Και πίστεψέ με, είναι πολύ καλό. Τόσο καλό που είναι πολύ μεγαλύτερο και καλύτερο από αυτό που έχεις ζητήσει.
Εχε πίστη και σε λίγο καιρό, θα το έχεις στην αγκαλιά σου.
Να ανοίξεις την καρδιά σου να το καλωσορίσεις.
Γι’ αυτό όλη αυτή η αναμονή. Μπορεί να άργησε, αλλά θα το δεις, θα σε αποζημιώσει και με το παραπάνω.
Και στο υπόσχομαι! Αυτά είναι τα τελευταία σου θλιμμένα Χριστούγεννα!
Από εδώ και πέρα όλα τα Χριστούγεννα θα είναι χαρούμενα. Αγκαλιά θα σε έχει αυτός που ο μικρός Χριστός θα σου φέρει για πάντα. Και τα δώρα που οι τρεις μάγοι πήγαν στο μικρό Χριστό, Εκείνος θέλει να τα δώσει σε σένα.
Γι’ αυτό σου λέω, άνοιξε την καρδιά σου και έχε πίστη. Εκείνος γνωρίζει. Το μόνο που έχεις εσύ να κάνεις είναι να Τον εμπιστευτείς!
Αφέσου σε Εκείνον και θα δεις…
Γεννήθηκε! Είναι βρέφος… Άφησέ Τον να γεννηθεί και στην δική σου καρδιά!
Εκεί είναι η θέση Του. Φτιάξτου την φάτνη να τον ζεστάνεις… δεν έχεις ιδέα όταν θα φωλιάσει εκεί ο μικρός Χριστός, τι μεγάλα δώρα έχει να σου φέρει…!!!».
Κοίτα να δεις που τελικά… πιάνοντας κουβέντα με τη θλίψη μου, ένιωσα καλύτερα….!
