Ζέστη. Κούραση. Μέσα μαζικής μεταφοράς. Ιδρώτας. Άσχημες μυρωδιές. Εποχή που κάνουμε σχόλια, τύπου “παιδιά, να πλενόμαστε που και που” ή “η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά”. Ωραία λοιπόν, ας το συζητήσουμε.
Πόσο ελκυστικός είναι ένας άνθρωπος που είναι περιποιημένος, καλοντυμένος και μοσχοβολάει! που αφήνει στο πέρασμά του μια αίσθηση φρεσκάδας! δε θες να τον κοντέψεις, να τον αγκαλιάσεις, να τον ασπαστείς; Μυρίζουμε ένα άρωμα, έστω κι από μακριά και ηδονιζόμαστε απ’ αυτό που αφήνει στο διάβα του. Ρωτάμε, με μεγάλο ενθουσιασμό ” τί άρωμα φοράς;” και σημειώνουμε ευθύς την μάρκα.
Αντιθέτως, ένα άτομο που είναι δύσοσμο, γίνεται αυτομάτως και απωθητικό. Δε θέλουμε να το ακουμπήσουμε, σιχαινόμαστε να το προσεγγίσουμε, θυμώνουμε με την απλυσιά του και αποφεύγουμε την συναναστροφή μαζί του. Αναρωτιόμαστε, πόσο απεχθές είναι, στη σημερινή εποχή, με αφθονία νερού και προϊόντων περιποίησης σώματος, να κυκλοφορούν ανάμεσά μας άντρες και γυναίκες που αναδύουν δυσοσμία. Με μία λέξη: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!!
Και μετά το σώμα, ας περάσουμε στην καθαρότητα τής ψυχής. Εκεί τα πράγματα γίνονται περίπλοκα. Άνθρωποι με υπέροχο, καθαρό και φωτεινό περιτύλιγμα, το λεγόμενο emballage, με κρυμμένη, τέτοια σαπίλα και δυσοσμία, που, όταν φτάσεις στο βάθος τής ψυχής τους και ανακαλύψεις τη βρωμιά τους, τότε, θα προτιμούσες να ζήσεις δια βίου στην κοντινότερη χωματερή. Άτομα ανέντιμα, δίχως αξίες και φραγμούς, προσπερνούν και ξεπερνούν τους συνανθρώπους τους, με όποιο μέσο διαθέτουν, αρκεί να πάρουν την πρώτη θέση. Η φράση “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” είναι το μότο τους. Δίχως έλεος και πάντα υστερόβουλα, δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό τους οι λέξεις συμπόνια, δικαιοσύνη, τιμιότητα.
Στον αντίποδα των “βρώμικων” ανθρώπων υπάρχουν τα φωτεινά, καθάρια, μυρωδάτα παραδείγματα, που αποπνέουν φρεσκάδα και γλυκύτητα. Άνθρωποι Καθαροί, με το κάπα κεφαλαίο. Άσπιλοι και αμόλυντοι, σε κοιτούν στα μάτια και σου μιλούν. Και ξέρεις ότι, αυτό που λένε, αυτό είναι. Δοτικοί, παρηγορητικοί, ξέρουν να μοιράζονται, να συγχωρούν, να χαιδεύουν και ν’ απαλύνουν καρδιές. Είναι αυτοί, την παρουσία των οποίων έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Τελικά στη φύση, όλα βρίσκονται σε ισορροπία. Το καλό και το κακό. Η αγάπη και το μίσος. Η αγνότητα και η πονηριά. Το δίκαιο και το άδικο. Μένει να επιλέξουμε τον δικό μας τρόπο ζωής. Σε ποια μεριά θέλουμε να ταχθούμε; επιλέγουμε τον εύκολο ή τον δύσκολο δρόμο;
Σκεφτείτε το….