Αριστοτεχνικά γραμμένο, προσφέρει τη χαρά της χαμένης γοητείας, της αφήγησης, τις ζωντανές εικόνες κάτω από το φως του φεγγαριού. Αυτό όμως που κυριαρχεί είναι ένα φιλοσοφικό δίλλημα, μια υπαρξιακή αναζήτηση, ένας σύγχρονος προβληματισμός, μια και η αποξένωση και οι επαφές χωρίς διάθεση για επικοινωνία είναι σημάδια των καιρών.
«Στον κόσμο αυτό υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων οι πασαδόροι και οι βαστάζοι. Οι πασαδόροι περνούν μια ζωή να πασάρουν τις υποχρεώσεις τους στους άλλους. Οι βαστάζοι τις δέχονται υπομονετικά στους ώμους τους.»
Μια θεωρία που αναφέρει η Νίτσα στη Φλώρα Ασπρέα στην αυλή της οποίας συρράφτηκε το τραπεζομάντηλο της μυθιστορηματικής ιδέας της Αθηνάς Κακούρη. Το μοτίφ, έντεκα διαφορετικές αυτοτελείς ιστορίες, άλλες μικροσκοπικές, άλλες μακρύτερες, άλλες εύθυμες, παράξενες, επιστημονικής φαντασίας, αλληγορικές, κωμικές, αστυνομικές. Η παλαιότερη το 1963, η πιο πρόσφατη το 2007, δημοσιευμένες σε περιοδικά και εφημερίδες.
Μια διαρκής διακοπή ρεύματος γίνεται η αφορμή να ενωθεί μια ετερόκλητη συντροφιά, ένα μείγμα του πληθυσμού μας, πρωτευουσιάνοι και ντόπιοι, τρεις γενιές, άντρες και γυναίκες. Στην πλακόστρωτη αυλή με τις πολλές γαρδένιες ν’ αρωματίζουν τον αέρα με την υποβλητική θέα προς το βουνό και το ξυλόφουρνο, ξεπηδούν και άλλα πρόσωπα που δημιουργούν με τη σειρά τους μια περίεργη και ρευστή ατμόσφαιρα μέσω της εναλλασσόμενης προσωπικής αφήγησης και της στιγμιαίας αντίδρασης και της αλληλεπίδρασης των συνδαιτυμόνων.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη
Γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα. Πρωτοδημοσίευσε αστυνομικά διηγήματα στο περιοδικό Ταχυδρόμος στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Το πρώτο της βιβλίο που εκδόθηκε είναι η συλλογή αστυνομικών διηγημάτων Τα διακόσια δεκαοκτώ ονόματα (1963). Ακολούθησαν το ιστορικό μυθιστόρημα Ο δραπέτης της Αυλώνας (1970), η συλλογή αστυνομικών διηγημάτων Αλάτι στα φυστίκια (1974), τα μυθιστορήματα Της τύχης το μαχαίρι (1989), Η σπορά του ανέμου (1994), Με τα φτερά του Μαρίκα (1993), Αύριο (1995), Πριμαρόλια (1998), Ο χαρταετός (2002), Θέκλη (2005), Ξιφίρ Φαλέρ (2008), το βιβλίο Μυκήνες 1954 – Το καταμεσήμερο (2014), τα ιστορικά 1821 – Η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε (2013), Τα δύο Βήτα (2016) και Ουλάνοι στη Λάρισα (2018). Βραβεία: Νικηφόρου Βρεττάκου για τα Πριμαρόλια, κρατικό βραβείο για το Θέκλη, μεταφράσεως ΕΚΕΜΕΛ για Το μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ. Επέστρεψε στο αστυνομικό διήγημα ύστερα από πολλά χρονιά ειδικά για τους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων.
