Το διαζύγιο των γονέων είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει κατά καιρούς αρκετά τους ειδικούς ψυχικής υγείας, και όχι μόνο. Πολλές είναι οι μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα και αποδεικνύουν πως το διαζύγιο επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα παιδιά, τα οποία αναπόφευκτα υποφέρουν. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι πως τις περισσότερες φορές οι γονείς που αποφασίζουν να προχωρήσουν σε ένα διαζύγιο κάνουν το λάθος να βάζουν τα παιδιά τους στο μέσο της «δίνης» που τους έχει παρασύρει, κι έτσι το παιδί τους μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο που δεν τελειώνει ποτέ, το παιδί πληγώνετε βλέποντας ότι είναι ανάμεσα σε δυο στρατόπεδα, και για αυτό υπεύθυνοι είναι οι γονείς, είναι αυτοί λοιπόν που έχουν την υποχρέωση να προστατέψουν τα παιδιά τους μ’ έναν τρόπο ώστε αυτό να μην πραγματοποιηθεί. Τα παιδιά είναι πολύ πιθανότερο να αναπτύξουν άγχος εγκατάλειψης όταν δεν είναι προετοιμασμένα για το γονικό χωρισμό. Τα παιδιά θα αντεπεξέλθουν καλύτερα σε κάθε φάση της διαδικασίας του διαζυγίου, εάν από πριν τους έχουν πει τι να περιμένουν και πότε θα συμβεί κάθε πράγμα.
Πολύ συχνά τα παιδιά ξυπνούν ένα πρωί και ανακαλύπτουν ότι ο πατέρας τους δε μένει πια μαζί τους. Με ελάχιστες ή καθόλου εξηγήσεις έχει απλά φύγει. Στα παιδιά ανακοινώνεται μόνο ότι ο πατέρας τους έφυγε από το σπίτι και ότι οι γονείς τους θα πάρουν διαζύγιο. Αυτό συνήθως προκαλεί σοκ στο παιδί και του δημιουργεί μεγάλο άγχος. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά βιώνουν ισχυρό άγχος εγκατάλειψης, δεν καταλαβαίνουν, στην πραγματικότητα, γιατί ο πατέρας τους έφυγε, ποια θα είναι η μελλοντική τους επαφή μαζί του ή ποιος άλλος θα φύγει. Αυτό που πρέπει να κάνει ο γονιός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να προετοιμάζει το παιδί με προσοχή. Επιπλέον, το αίσθημα της εγκατάλειψης είναι ένα ζήτημα που ο γονιός πρέπει να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα έτσι ώστε το παιδί να μην την συνδέσει με όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Με αυτό τον τρόπο θα καταφέρει να αποκτήσει μελλοντικά υγιείς σχέσεις. Ο γονέας που έχει εγκαταλείψει το σπίτι και μένει μακριά από το παιδί έχει την ίδια ευθύνη.
Είναι αναγκαίο να είναι σταθερός στις υποχρεώσεις του απέναντι στα παιδιά του ώστε να μην του δημιουργεί αίσθημα εγκατάλειψης. Στην περίπτωση που ο γονέας καθυστέρησε σε κάποια από τις υποχρεώσεις του θα πρέπει να έχει ενημερώσει το παιδί γι’ αυτό και όταν θα συναντηθεί μαζί του να μην ξεχάσει να αναφέρει πόσο πολύ λυπάται γι’ αυτή την αργοπορία. Μία βασική σκέψη του παιδιού για τον γονέα που δεν ζει μαζί του είναι πως έφυγε γιατί δεν το αγαπά ή γιατί είναι κακό παιδί, παρόλο που του έχουν επισημάνει πολλές φορές πως δεν φταίει για τον χωρισμό, κατηγορεί τον εαυτό του. Η στοργική συζήτηση με το παιδί είναι μία λύση που θα βοηθούσε πολύ τους γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις. Εδώ εμφανίζεται ο ρόλος των γονέων ο οποίος είναι να τονίζουν συνεχώς στο παιδί πως δεν είναι ανάγκη να είναι τέλειο για να το αγαπούν.
Πολλά παιδιά επηρεάζονται τόσο από το διαζύγιο των γονιών τους που επιστρέφουν σε συνήθειες που είχαν ξεπεράσει (π. χ. να βρέχει το κρεβάτι του την νύχτα, τραύλισμα). Η στοργική συζήτηση με το παιδί είναι μία λύση που θα βοηθούσε πολύ σε αυτές τις περιπτώσεις. Ωστόσο Αυτό είναι η σωματική αντίδρασή του, θα εξαλειφθούν όσο προσπαθεί να προσαρμοστεί. Επίσης θα πρέπει να τους εξηγήσουμε ότι στις μέρες μας τα παιδιά των χωρισμένων γονιών δεν είναι μειονότητα. Και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε να επισημάνουμε την αγάπη μας για αυτά.
