Ό,τι πεθαίνει… ανασταίνεται!
.
Στις αντιθέσεις κατοικώ.
Μια στη φωτιά και μια στον πάγο.
Από φωτιά είμαι καμωμένη κι όμως σα τη χιονάτη τριγυρνώ σαν ο πόνος με καταβάλει.
Ότι παγώνει όμως ξεπαγώνει… αυτό είναι το μυστικό!
Στις αντιθέσεις κατοικώ μα και στα άκρα ασφυκτιώ.
Στην υπερβολή δεν θέλω πια να σ’ ανταμώνω.
Κι αν σαν φωτιά επέλεξες να τα κάψεις όλα στο πέρασμά σου, δεν τα κατάφερες να φτάσεις ως τη ρίζα.
Ότι πεθαίνει, ανασταίνεται!
Όχι όπως εμείς νομίζουμε και θέλουμε.
Αλλά όπως χρειάζεται κάθε φορά για να ανάψει καινούργια φωτιά και να λιώσουν και πάλι οι πάγοι…!
