Υπάρχει κακία, εμπάθεια.
Ο κόσμος ζει, αναπνέει και κινείται μέσα στα πάθη του.
Ζει ενάντια στην υγεία και στην ένωση που είναι προς όφελός του.
Μικρόκοσμοι, μικροκλίματα νοσηρά, διαχωριστικά.
Απόλυτες γνώμες, εγωϊστικές, εγωκεντρικές, μονόπλευρες.
Μια καραμέλα που πιπιλιέται συνέχεια γύρω από το «Ολον» αλλά αλλοίμονό μας, δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει αυτό.
Την ελευθερία που τόσος λόγος γίνεται για αυτήν, δεν την αγγίζουμε γιατί δεν την αντέχουμε.
Ψήγματα ελευθερίας ο καθένας οσφρίζεται και ανάσες από αυτή θαρρεί πως παίρνει, μα η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου είναι ανήμπορη να τη νιώσει.
Ένα χάος εκεί έξω γιατί το χάος υπάρχει στους περισσότερους μέσα τους.
Όταν τα παραμυθάκια τελειώσουν μέσα σου και εσύ αποφασίσεις να αναλάβεις το μερίδιο ευθύνης σου, τότε και ο κακός λύκος θα καταλάβεις ότι ήταν τόσο κακός, όσο εσύ τον άφησες να είναι.
Μια έντονη φαγωμάρα παρατηρώ τριγύρω μου… και αυτό που διαισθάνομαι είναι ότι την έχουμε μέσα μας με τον ίδιο μας τον εαυτό, την βγάζουμε σε δόσεις προς τα έξω και την προβάλουμε στον άλλο άνθρωπο, στην κοινωνία, οπουδήποτε, αρκεί να μην παραδεχτούμε ότι είναι δική μας και είναι μέσα μας.
Προσπαθώ πολλές φορές να αφουγκραστώ τον κόσμο και δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν να νομίζει κάποιος ότι είναι καλά όταν συνεχώς διαχωρίζεται από τους άλλους και διαφοροποιείται με έναν τρόπο απαξιωτικό;
Ό,τι με διαφοροποιεί από τους άλλους, δεν σημαίνει ότι με κάνει να τους απαξιώνω. Μπορώ να συνυπάρχω ειρηνικά μέσα στο σύνολο έχοντας διαφοροποιηθεί όμως από αυτό που ονομάζουμε «μάζα».
Δεν πρόκειται να αφυπνιστούν όλοι οι άνθρωποι. Και ούτε αυτοί που πιστεύουν πως έχουν αφυπνιστεί, έχουν όντως αφυπνιστεί. Είναι καθαρά προσωπική πορεία αυτή. Το ότι εγώ «κατάλαβα» κάποια πράγματα, δεν σημαίνει ότι είμαι καλύτερος από τον άλλο.
Τα παγόνια που κυκλοφορούν τριγύρω και νομίζουν ότι επειδή ένιωσαν δύο συμπαντικές αλήθειες περισσότερο από τους άλλους, δεν τους κάνουν ταυτόχρονα και ανώτερους από τους άλλους.
Όσο πιο ταπεινός επιλέγεις να είσαι, τόσο πιο κοντά σου νιώθεις τον συνάνθρωπο. Τόσο νιώθεις και την άλλη πλευρά, με τα σκοτάδια της, με τις δυσκαμψίες της, με τα κουτάκια της, με το ασθενές μυαλό της και την συναισθηματικότητά της που πολλές φορές είναι τροχοπέδη.
Όσο νομίζεις ότι κάτι κατάλαβες περισσότερο εσύ, κι ας το κατάλαβες όντως, και κοκορεύεσαι γι’ αυτό, τόσο το μεγάλο σου υπερήφανο εγώ, θα σε εμποδίζει να ενώνεσαι με τους άλλους.
Η μητέρα Τερέζα έφτασε σε τέτοια σημεία αγιότητας γιατί ένιωθε να ενώνεται με όλους τους ανθρώπους από όπου και να προέρχονται αυτοί.
Η γερόντισσα Γαβριηλία μίλησε για την αγάπη και την ταπείνωση γυρνώντας όλο τον κόσμο και ζώντας όλους τους ανθρώπους “Ένα”, γιατί μέσα σ’ αυτούς έβλεπε τον Χριστό που τόσο αγάπησε!
Δεν μπορεί να υπάρχουν πολλές αλήθειες. Η αλήθεια είναι μία. Διαφορετικοί και πολλοί όμως οι δρόμοι προς αυτή, όσο διαφορετικοί και πολλοί είναι οι άνθρωποι.