Για κάθε άνθρωπο υπάρχει ένα κομμάτι γης που αισθάνεται σπίτι του.. που είναι το καταφύγιό του..
ο Παράδεισός του..
Τριάντα πέντε χλμ δυτικά της Αθήνας λοιπόν …είναι ο μικρός μου Παράδεισος η Νέα Πέραμο Αττικής.
Ένας ευλογημένος τόπος που σε αγκαλιάζει από την πρώτη στιγμή…
Το όρος Πατέρα πίσω της και ο Σαρωνικός κόλπος μπροστά της..
Αυτή η θάλασσα που γλύφει τις πευκόφυτες ακτές …αυτή η θάλασσα και αυτή η ευλογημένη γη που αγκάλιασε τους μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922 από την Πέραμο της Κυζίκου και έγινε η Νέα τους πατρίδα..
Αυτή είναι η γη μου..
Η μυρωδιά του πεύκου ανακατωμένη με την αλμύρα της θάλασσας..
Η βροντερή καλημέρα των ψαράδων να σμίγει με τα ανέμελα χαμόγελα των παιδιών..
Η ανατολή του ηλίου πίσω από την Σαλαμίνα και το μοναστήρι της Παναγιάς της Φανερωμένης απέναντι.. να καλημερίζει και να καληνυχτίζει τον ευλογημένο αυτό τόπο που υπεραγαπώ..
Αρκεί να τον επισκεφτεί κάποιος και να αφεθεί να νιώσει την ενέργεια του..
Να νιώσει το αγκάλιασμα ,τις μυρωδιές της αλμύρας ανακατωμένες με τις ανθισμένες γαζίες και μαργαρίτες τώρα την άνοιξη..
Τις καλοκαιρινές πανσελήνους που σε μαγεύουν αντικατοπτρίζοντας την ασημένια λάμψη του φεγγαριού πάνω στα νερά του κόλπου..
Το τραγούδι των γλάρων με τα γελαστές φωνές των παιδιών που τρέχουν ανέμελα κατά μήκος της ακτογραμμής..τις χαμογελαστές καλημέρες ..τα όμορφα ταβερνάκια και καφέ δίπλα στο κύμα ..
Όσα και να γράψω είναι λίγα άλλωστε ..πρέπει να τα δεις να τα Νιώσεις…μέσα σου..
Είναι το Φως της..η ατμόσφαιρά της που σε μαγεύει που σε κάνει να αισθανθείς ότι ήρθες… σπίτι σου..
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του Παράδεισο επί της γης..
Για εμένα είναι αυτός ο ευλογημένος , αγαπημένος τόπος..
Είναι ο Παράδεισος μου …η Νέα Πέραμο Αττικής..
Θα έρθεις..;;
