Ο άνθρωπος που σου αλλάζει τη ζωή.
Κι έρχεται μια μέρα κι αλλάζουν όλα. Εσύ που νομίζεις πως όριζες και ορίζεις τη ζωή σου. Κι έχεις πάρεις τις αποφάσεις σου, πως θα μείνεις μόνος. Και πως είσαι υπέροχα όπως είσαι. Και πως δε σου χρειάζεται κανένας, γιατί όλοι είναι ίδιοι. Και, αν και δύσκολα το κατάπιες, αποδέχτηκες πως η ζωή σου θα εμπεριέχει:
τον ρόλο τής ΜΑΜΑΣ: πήγαινε το παιδί στο σχολείο, συνόδευσέ το στις κοινωνικές του υποχρεώσεις, παρακολούθησε όλους τους ποδοσφαιρικούς αγώνες στους οποίους συμμετέχει, γιόρτασε τα γενέθλιά του, πήγαινέ το στον γιατρό….
τον ρόλο τής ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΣ: φτιάξε τα κρεβάτια, κάνε τα ψώνια, σιδέρωσε, μαγείρεψε…
τον ρόλο τής ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ: φουλ οκτάωρο-ενίοτε και δεκάωρο, δουλειά για το σπίτι, meetings…
εκτός….εκτός…
από αυτόν τής ΓΥΝΑΙΚΑΣ. Αυτόν τον ρόλο τον έθαψες καλά. Τον στόλισες από πάνω και με λουλούδια, να χει χρώματα και να μυρίζει όμορφα. Ξεγελιέσαι φτωχέ άνθρωπε! Τάφος είναι, δεν ωραιοποιείται.Δε θες να το δεις; Εντάξει λοιπόν! Και πόσο θ’ αντέξεις; όχι και πολύ αν δεν έχεις γερό εγωισμό. Αλλά και να έχεις…
Έρχεται μια μέρα κι αλλάζουν όλα. Κι έρχεται αυτός ο άνθρωπος που θα σε χτυπήσει με το δάχτυλο στην πλάτη. Ούτε καν θα γυρίσεις. Δεν το παίρνεις χαμπάρι. Κι έπειτα, αυτός που ενδιαφέρεται πραγματικά, σου χαϊδεύει την πλάτη και νιώθεις μια ζεστασιά. Γυρίζεις και τον κοιτάζεις με άγριο βλέμμα. Κι αυτός, ενώ σε φοβάται, σου χαμογελά. Σου λέει πως ήρθε με καλές προθέσεις. Βγάζει λευκή σημαία, αλλά εσύ του δείχνεις τα δόντια σου. Του λες πως το έχεις ακούσει πολλές φορές το παραμύθι. Κι αυτός, ω Αυτός… παρόλο που περίμενες ότι θα εγκαταλείψει την προσπάθεια και θα φύγει, κάθεται δίπλα σου και σε κοιτάζει στα μάτια, περιμένοντας πότε θα είσαι έτοιμη για να σε ξαναπλησιάσει.
Και βρίσκει τρόπους. Γιατί πράγματι, αυτός που θέλει, βρίσκει τρόπους. Διαβάζει πίσω από τις λέξεις σου. Νιώθει ότι το άγριο βλέμμα σου κρύβει μια πληγωμένη και φοβισμένη καρδιά. Δεν τα παρατάει.
Κερδίζει…