Πόσο διαφέρουν οι στιγμές, εκεί που γελάς κλαίς κι εκεί που κλαίς γελάς. Τι διαφορετικά συναισθήματα σκέφτεσαι θαρρείς και δεν ξέρεις ποιό να διαλέξεις όταν συνειδητοποιείς πως και τα δυο σου πάνε ανάλογα την συναισθηματική κατάσταση που βιώνεις.
Φυσικά μέσα σου θέλεις πάντα να υπερισχύει το συναίσθημα αυτό της χαράς, αυτό το συναίσθημα που σου γεμίζει την ψυχή φως, γαλήνη, το συναίσθημα να γελάς, να γελάς με όλη σου τη δύναμη τόσο δυνατά που να τα σκιάζεις όλα εκείνα τα άσχημα που είναι σαν ακοίμητοι φρουροί έξω από την πόρτα σου έτοιμα να σε φυλακίσουν στο σκοτάδι της θλίψης.
Αλλά να! Έρχονται και οι απρόσμενες εκείνες στιγμές που όσο δυνατά όσο πιο πολύ κι αν γελάς αυτό που τελικά καταφέρνει να νικήσει είναι το να κλάψεις,να κλάψεις βουβά ή κραυγαλέα. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος, η άλλη πλευρά του εαυτού μας, η ευάλωτη, η κατά κάποιο τρόπο τρωτή που όσο κι αν μας είναι δύσκολο να την αποδεχτούμε υπάρχει. Υπάρχει για να μας θυμίζει πως δεν είμαστε υπεράνθρωποι, πως όσο δυνατοί κι αν θέλουμε να δείχνουμε λυγίζουμε.
Εκεί όμως που νιώθεις τα γόνατά σου να ακουμπούν στο χώμα μένοντας για λίγο σ αυτή την θέση σκυθρωπός συνειδητοποιείς πως δεν είναι αυτό που σου ταιριάζει όσο κι αν πονάς. Είναι αυτή η στιγμή που θέλεις να σπάσεις τα δεσμά που σε κρατούν γονατισμένο,υποδουλωμένο σε ό,τι αρνητικό σ έχει λαβώσει.
Και το κάνεις με ευχαρίστηση γιατί μόνο έτσι νιώθεις πιο δυνατός και πιο ελεύθερος ώστε να χαρίσεις στο κλάμα σου το καλύτερο δώρο, το γέλιο για να συνεχίσεις πιο χαρούμενα και πιο αισιόδοξα την πορεία της ζωής σου καταφέρνοντας να γονατίσεις όχι τον εαυτό σου αλλά αυτό το επίπονο συναίσθημα που σ έφερε σ αυτή τη θέση. Να το καλύψεις με το χώμα που ακούμπησαν τα γόνατά σου και να γελάσεις πείθοντας τον εαυτό σου πως τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από το να γελάς.
Διαλέγω λοιπόν να γελάω. Γιατί; Γιατί έτσι θα κάνω τη ζωή μου πιο όμορφη και γιατί αν κλάψω δεν έχω τίποτα να κερδίσω παρά μόνο να χάσω. Να χάσω τον εαυτό μου και τη δυνατότητα να μπορέσω να μου δώσω δύναμη και κίνητρο να γίνω ευτυχισμένος. Γελάω λοιπόν όσο πιο πολύ,όσο πιο συχνά μπορώ, βρίσκω τον τρόπο να το κάνω. Κι αν είναι οι δρόμοι κλειστοί βρίσκω πάντα μια μικρή διέξοδο γιατί είναι το γέλιο αυτό που σου δημιουργεί την ευτυχία, την ευκαιρία να τα δεις όλα αλλιώς στην πιο όμορφη και πιο αισιόδοξη εκδοχή τους.
Επιλέγω να κλαίω μόνο για να ξεσπάσω μόνο για να δω ξεκάθαρα ότι αυτό που βιώνω από τη στιγμή που με κάνει να κλαίω είναι κάτι που δεν μου αξίζει!
