Η λίμνη μέσα σου…
Πόσο αγαπώ τις λίμνες.
Όχι τα στάσιμα νερά… τις λίμνες.
Αγαπώ την ηρεμία τους, το βάθος τους, τον ορίζοντά τους.
Έχεις ανοιχτεί ποτέ με μία βάρκα σε μια λίμνη;
Έχεις κάνει ποτέ ποδήλατο στα νερά της;
Έχεις ακούσει τον ήχο της;
Έχεις μυρίσει το άρωμά της;
Εκπέμπει ηρεμία… Αυτή είναι η φύση της.
Εκπέμπει γαλήνη… Αυτό είναι το άρωμά της.
Στις όχθες της, αναπνέεις.
Στα ανοιχτά της, γαληνεύεις.
Στα ταξίδια της, ισορροπείς.
Σε προσκαλεί στην ησυχία των νερών της, να σκύψεις να σε κοιτάξεις…
Σε προκαλεί να συστηθείς…
Στην ηρεμία της, να αναπαυθείς.
Στο βάθος της, να αναζητήσεις το νόημα της ζωής.
Στο άνοιγμά της, να αφεθείς.
Στο άκουσμά της, να πάρεις απαντήσεις.
Κάθε άνθρωπος έχει μια λίμνη μέσα του.
Ξεχνά όμως την ύπαρξή της και όλο παλεύει με τα φουσκωμένα του ποτάμια.
Η λίμνη μέσα μας είναι η εσωτερική μας ησυχία, είναι η επαφή μας με το Θεό, είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη ότι είμαστε ασφαλείς ό,τι και να συμβαίνει.
Μην ξεχνάς τη λίμνη σου, μην ξεχνάς το βάθος σου άνθρωπε!