Στην τελευταία διάλεξη που παρακολούθησα απο κάποια γνωστή ιστορικό στο Α.Λ .Π.Ελευσίνας.
Έγινε μια ανάλυση της κοινωνικής και οικογενειακής συγκρότησης κατά τους Μυκηναϊκούς χρόνους. Αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων και η θέση της γυναίκας κατά τους χρόνους αυτούς, που αναγνωριζόταν ως κινητήριος δύναμη και είχε σχεδόν ίδια θέση με τον άνδρα. Αμειβόταν για την εργασία της εκτός σπιτιού και έπαιρνε απ’ αυτή συμπληρωματικά και αμοιβή για τα προστατευόμενα μέλη που ήταν κυρίως τα παιδιά της. (Οι γνωστές θεραπαινίδες, οι λουτροχώες κ.άλλες)
Κατά τους προϊστορικούς χρόνους υπήρχε μια ποικιλομορφία απόψεων και συμπεριφορών που μελέτησαν αργότερα οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι. Τον πρώτο με δεύτερο αιώνα προ Χριστού αμφισβητήθηκε έντονα ως και η προέλευση της γραμμικής γραφής Β στον ελλαδικό χώρο. Που για μας τους νεοέλληνες θεωρείται ως η επίσημη καταγεγραμμένη γραφή που αναφέρθηκε από τους ιστορικούς της εποχής ως την κατ’εξοχήν ελληνική γραφή. Η γραμμική γραφή Α δεν καταγράφηκε ποτέ.
Μία ομάδα αρχόντων στην αρχαία Αθήνα ”πόλη κράτος” αμφισβητούσε έντονα την ελληνικότητα της γραμμικής γραφής Β. Αργότερα την δέχθηκαν, μετά Χριστόν και χιλιετιών, με τις ανασκαφές που ακολούθησαν, από τους αρχαιολόγους που εξέτασαν τα ευρήματα της εποχής και είδαν με τα μάτια τους στο σύνολο των ευρημάτων, τα σχηματικά απολιθώματα της γραφής, σε τοίχους των ερειπίων και θόλων.
‘Αναφέρθηκα προηγουμένως στην ποικιλομορφία των χαρακτήρων των ανθρώπων που κατά τους χρόνους αυτούς παρουσίαζαν μία αμφιθυμία, που μελετήθηκε επίσης αργότερα. Αρκετές έριδες και διαμάχες που έπαιρναν τη μορφή εμφυλίων διαφορών και συγκρούσεων. Μπορεί κανείς να διακρίνει και στους νεότερους χρόνους, την ίδια αμφιθυμία, με εμφύλιες διαμάχες, ακόμα και μεταξύ των στενών πληθυσμιακών ομάδων που κατέληγαν σε ενδο-φυλετικό μίσος.
Κατά τους πρώτους αιώνες που αποικήθηκαν αυτά τα εδάφη από τα διάφορα φυλετικά φύλλα, αναγνωρίζονται και οι μεταξύ τους διαφορές. Άρα κατανοητό σε μεγάλο βαθμό ο εμφύλιος σπαραγμός. Στο σήμερα φτάνοντας αναρωτιέμαι και τέθηκε και το εξής ερώτημα προς την καθηγήτρια. ”Αυτός ο πληθυσμός των Ελλήνων δεν ομογενοποιήθηκε μετά από τόσα χρόνια που κατοικεί σε αυτόν το χώρο;” ”Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;” Και η απάντηση δόθηκε΄΄”Είναι θέμα DNA”
Στο d.n.a του Έλληνα λοιπόν η αμφιθυμία, καταγεγραμμένη από αρχαιοτάτων χρόνων. Ίδιες συμπεριφορές που καταλήγουν να οδηγούν να βιώνουμε ξανά και ξανά τις ίδιες θλιβερές πραγματικότητες.
Και το αστείο της υπόθεσης ήταν, στο φινάλε της βραδιάς μια ακόμα ερώτηση ενός άλλου συμφοιτητή (αρκετά ώριμου, εμφανισιακά) προς την ίδια καθηγήτρια. Θα έβαζε ακόμα μια σφραγίδα, σαν ένα μικρό κερασάκι στην τούρτα και καθώς καταλαβαίνετε, η συζήτηση έληξε εκεί.΄’Ξέρετε, είπε, ”πως όταν κάποιος στις μέρες μας, αποφασίσει να ακολουθήσει μία μοναστική κοινότητα, τα πρώτα πέντε χρόνια, (που θα είναι ως δόκιμος) δεν του επιτρέπουν να κάνει καμιά απολύτως ερώτηση.
”Ε, τότε μην πας ! ” του απάντησε η καθηγήτρια.
Η τούρτα ήταν πλέον έτοιμη, για σερβίρισμα. Η βραδιά μας τελείωσε!
Τα συμπεράσματα δικά σας!