Λογική ή συναίσθημα; Γρήγορα θ’ απαντούσαμε , το ένα ή το άλλο, και οι μεν και οι δε. Οι καρτεσιανοί ορθολογιστές, θα υποστήριζαν με σθένος την λογική. Γιατί να με παρασύρει η καρδιά; Δε μιλά λογικά, κάνει ανοησίες και μάλιστα σε ανεπίτρεπτο χωροχρόνο. Για τέτοια είμαι τώρα στην ηλικία μου; Αρκετά έχω πληγωθεί ακούγοντάς την, φτάνει πια!
Και στον αντίποδα παίρνουν το βήμα οι ρομαντικοί, οι λεγόμενοι “αισθηματίες”, υποστηρίζοντας πως στον έρωτα δεν χωράει λογική. Πώς να παραγκωνίσεις μια καρδούλα που χτυπάει σαν τρελή; πώς να μην επηρεαστείς από τραγούδια, που λες και γράφτηκαν αποκλειστικά για την περίπτωση σου;
Νομίζω πως κάθε άνθρωπος επιλέγει τον έναν ή τον άλλον δρόμο, ανάλογα με τις προγενέστερες εμπειρίες του. Ένας άνθρωπος που δρούσε με βάση το συναίσθημα και πληγώθηκε επιλέγει στο εξής την λογική, γιατί φοβάται να ξαναπονέσει. Γιατί πράγματι, τα decibel τού πόνου τής καρδιάς είναι ανυπόφορα.
Αυτοί που υπάκουαν πάντα στην λογική είναι μάλλον και οι λιγότερο ευέλικτοι. Άνθρωποι τής ζυγαριάς και του υπολογισμού, εγκεφαλικοί και οργανωμένοι. Πρέπει να συμβεί κάτι συγκλονιστικό στη ζωή τους, για να υποκύψουν-κατ’ αυτούς- στο συναίσθημα. Σοκάρονται στην ιδέα τής μη εκλογίκευσης των πάντων. Δε μπορούν να διανοηθούν, πως η σειρά ΔΡΑΣΗ-ΑΝΤΊΔΡΑΣΗ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ μπορεί και ν αλλάξει.
Αν κάποια στιγμή, λογική και συναίσθημα συγκρουστούν, τότε προκαλείται εγκεφαλικό ” τσουνάμι “. Όλες οι ισορροπίες διαταράσσονται και χάνουμε τον αυτο-έλεγχο. Δάκρυα, σπασμωδικές κινήσεις, ανικανότητα λήψης. Μένει λοιπόν στον καθέναν από μας, ν αποφασίσει.… λογική ή συναίσθημα;;;;