Χθες το απόγευμα, πίνοντας έναν απολαυστικό καφέ με μία φίλη, πιάσαμε την κουβέντα, ξεκινώντας μια απ’ αυτές τις φιλοσοφικές συζητήσεις που συνηθίζουμε τελευταία. Είναι κι αυτή ένα άτομο με πολλές ανησυχίες, μια προσωπικότητα που δεν επαναπαύεται εύκολα στις ανέσεις τού σήμερα. Διαβάζει, ονειροπολεί,, στοχάζεται, εν ολίγοις παιδεύει το μυαλό της. Και λέω παιδεύει, γιατί κάπως έτσι αρχίσαμε την κουβέντα μας.
Της έλεγα λοιπόν, πως, κάποιες φορές ζηλεύω τους ανθρώπους που ζουν σε άγνοια, γιατί είναι μονίμως χαρούμενοι, ευχαριστημένοι με αυτό που ζουν, με τον τόπο και τον τρόπο που ζουν…..εφόσον δεν ξέρουν το “παρακάτω”. Γιατί, αλίμονο! Πόσο παιδεύεται ο άνθρωπος που ξέρει, αυτός που έστω υποψιάζεται τί εστί ζωή! Στύβει το μυαλό του για να καταλάβει πώς θ’ ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που του θέτει ο ίδιος του ο εαυτός. Πόσοι και πόσοι “μεγάλοι” άνθρωποι των γραμμάτων δεν μίλησαν για τέτοια ζητήματα!
Εμείς βέβαια, δυο γυναίκες κοντά στην ηλικία των 40 είχαμε να καταθέσουμε τα εξής λεγόμενα: ο σημερινός σκεπτόμενος άνθρωπος έχει ν’ αντιμετωπίσει όλα τα γνωστά προβλήματα, για τα οποία δε θέλω να σας κουράσω, αφού είναι γνωστά τοις πάσι.
Προβλήματα οικονομικά, οικογενειακά, επαγγελματικά και ούτω καθεξής. Αυτό, ωστόσο, που έχει φέρει το σημερινό ανθρώπινο ον σε τέλμα είναι η κατάρρευση όλων των αξιών. Και συμφωνήσαμε στα παρακάτω με τη φίλη μου: άντε κι όλοι ξέρουμε τη χαώδη κατάσταση στην οποία όλοι λίγο – πολύ βρισκόμαστε, σε ποιες αξίες να στηριχτούμε;
Στη θρησκεία; Εντάξει, ίσως θα ήταν περίεργο ν’ αμφισβητήσουμε την ύπαρξη τού Θεού, όμως, ποιος τελικά να μας μιλήσει παρηγορητικά γι’ Αυτόν και ν’ απαλύνει την ψυχούλα μας, αφού, όσοι προσεγγίζουν τα Θεία είναι για ν’ ανήκουν κι αυτοί κάπου; Κάτι θέλουν, κάτι ζητούν, αν χρησιμοποιήσω την λέξη “βόλεμα”, θα με αποπέμψετε στην Παλαιά Διαθήκη, κατευθείαν για λιθοβολισμό… όμως, πριν γίνει αυτό, θέλω να σας διαβεβαιώσω, αγαπητοί αναγνώστες, πως διαβάζετε το άρθρο ενός βαθιά θρησκευόμενου ανθρώπου, ο οποίος όμως απογοητεύτηκε οικτρά απ’ όλους τους δήθεν…
Πού μείναμε; Α, ναι! Πού να στηριχτεί λοιπόν ο άνθρωπος; στις ανθρώπινες σχέσεις; οικογένεια; φιλία; Μιλάς στον απέναντί σου με κάθε επιφύλαξη, γιατί δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω απ’ αυτό που σου λέει, ποιες είναι οι δεύτερες σκέψεις του. Και γιατί να έχει δεύτερες σκέψεις; Πού βρίσκεται η καθαρότητα τής ψυχής;
Πόσα αδέρφια δε μιλάνε μεταξύ τους εξαιτίας των περιουσιακών; Οικογένεια…Και με τη νέα οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας “τώρα αρχίζουν τα δύσκολα”, όπως λέει και ο γνωστός αοιδός. Θέλετε να το πάμε και παρακάτω; Έχει εφόδια ο σκεπτόμενος άνθρωπος πάνω στα οποία να στηριχθεί, ώστε ν’ αντέξει η ευάλωτη η ευάλωτη ψυχοσύνθεσή του; Με ποια παιδεία θα ερμηνεύσει τα σημεία των καιρών; Ποια πολιτική θα τον παρηγορήσει , ώστε να υπομείνει όσα μύρια τον βαραίνουν κάθε μέρα; Σε ποια μέσα ψυχαγωγίας να στραφεί για να ξεχαστεί και να διασκεδάσει;
Φίλοι μου αναγνώστες, πόσοι άραγε γνωστοί σας, σε μια ενδελεχή συζήτησή σας δε σας αποκάλυψαν, πως επισκέπτονται σ’ εβδομαδιαία βάση ψυχολόγο; Πληρώνουμε για να μιλήσουμε! Αγωνιά ο άνθρωπος να πιαστεί από κάπου να μιλήσει, κάπου που θα τον ακούσουν, έστω και με πληρωμή. Θολωμένοι είμαστε, μπερδεμένοι, ψάχνουμε όλοι για το μυστικό τής ευτυχίας….