Λίγο πριν την πανσέληνο…
Γεμίζει το φεγγάρι…
Γεμίζει κι αδειάζει.
Χάνει και χάνεται.
Χρόνια ολόκληρα γεμίζει κι αδειάζει, ξανά και ξανά…
Έτσι κι οι σχέσεις μας…
Γεμίζουν κι αδειάζουν.
Χάνονται και χανόμαστε κι εμείς… κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
Μόνο ότι αξίζει και είναι αληθινό στέκει στο χρόνο.
Κι ας χρειάζεται να αδειάσει και να γεμίσει πολλές φορές.
Μόνο ότι έχει βάθος, έχει και διάρκεια.
Μόνο ότι έχει αλήθεια, βρίσκει το δρόμο.
Στο γέμισμα αυτού του φεγγαριού, ότι είναι όμορφο από καρδιάς, ας γεμίσει τη ζωή μας!
Και στη χάση αυτού του φεγγαριού, ότι εκπλήρωσε το ρόλο του, ας χαθεί μαζί του!
Μόνο ευχήσου να ξέρεις μέσα σου τι θες, πως θες τούτο το χάσιμο να έρθει να σε βρει… κυριολεκτικά ή μεταφορικά…;
Να χαθείς ή να χάνεσαι μαζί του;;
Ποιος δεν πόθησε τέτοια ομορφιά…;;
