Μυαλό και καρδιά, δυο δρόμοι που πολλές φορές καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα άλλες φορές πάλι όχι, όταν η καρδιά μιλά πολλές φορές το μυαλό παθαίνει βαρηκοΐα και το αντίστροφο. Το θέμα είναι ότι όλα έχουν την ηλικία τους, η οποία θεωρητικά φέρνει και την ωριμότητα των πραγμάτων.
Τα συναισθήματα αγάπης δεν είναι αυτά που τα αλλάζει ο χρόνος, εμείς είμαστε που αλλάζουμε και εξαιτίας αυτής της κίνησης χάνουμε πράγματα που αργότερα τα ψάχνουμε, κάνουμε μονίμως ένα κύκλο, διότι δεν έχουμε καταλάβει ότι αυτά που νιώθουμε δεν είναι για μια στιγμή, μα εφόσον αξίζουν πρέπει να τα κρατάμε. Λένε πως, όταν γραφείς ένα βιβλίο και το κοιτάς αργότερα οδηγείσαι σε δυο αντιδράσεις ή γελάς ή χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο.
Όπως και να έχει, το νόημα των λέξεων είναι που μέτρα. Είναι πραγματικά κρίμα που αυτά που λέμε πολλές φορές δεν υπάρχει και κάποιος να κρατεί πρακτικά, ίσως έτσι καταλαβαίναμε τι έχουμε πει.
Μυαλό και καρδιά ταυτίζονται μόνο όταν πραγματικά ξέρεις τι θες, και τι έχεις να δώσεις από μέσα σου, το εάν μπορείς να το δώσεις τελικά ή να βρεις αυτό που ζητάς, σίγουρα συσχετίζονται με τις συνθήκες γύρω σου όπως και με τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ασχέτως του τι έχεις να δώσεις, και τι προβλήματα – συνθήκες υπάρχουν, τους απασχολεί μονάχα να είναι δίπλα σου.
Εξαίρεση του παραπάνω κανόνα είναι οι μικρές ηλικίες 17 – 25 και οι άλλες “μικρές” ηλικίες 45 + που το μυαλό και η καρδιά αποσκοπούν για άλλες ορέξεις.
Λογική και καρδιά… το πρόβλημα αρχίζει εκεί που διασταυρώνεται η λογική που πηγάζει από το μυαλό και η ευαισθησία που πηγάζει από τη καρδιά και δυστυχώς τις πλείστες φορές δεν συμβαδίζουν οι δυο διαδρομές, και εκεί μας βρίσκει χαμένους και αναποφάσιστους.