Τί γίνεται βρε παιδιά με τις σχέσεις των ανθρώπων; πού το χάσαμε; γίναμε όλοι ζωόφιλοι, κινηματογραφόφιλοι, τεχνολογιόφιλοι, αλλά… μισάνθρωποι! Τί μοναξιά, τί θλιβερά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, τί ζήλια, τί φθόνος! Μπήκαμε στο καβούκι μας, κλειστήκαμε, θωρακιστήκαμε, δεν ανοίγουμε τις πόρτες τού σπιτιού μας να δεχτούμε έναν φίλο, δεν φιλοξενούμε, λέμε σε όλους ότι είμαστε καλά, πάμε κι ερχόμαστε σαν τα καλοκουρδισμένα ρομπότ στη δουλειά μας, πίνουμε κάπου-κάπου κι έναν καφέ και το βαφτίζουμε “διασκέδαση” και μετά, τί;
Βουβή κραυγή απόγνωσης λαμβάνω από παντού. Οι άνθρωποι υποφέρουν. Ρίχνουν μπόλικη σεροτονίνη στον εγκέφαλό τους, μήπως και νιώσουν λίγη χαρά, φλερτάρουν και με καμιά δεκαριά άτομα ταυτοχρόνως στις διαδικτυακές ομιλίες και νιώθουν πως ρέουν κι αυτοί στα vibes τής εποχής. Απεγνωσμένες γυναίκες αποζητούν το ενδιαφέρον των ανδρών και δίνουν άφθονο σεξ, μήπως κι εκείνες τις λίγες στιγμές νιώσουν αγαπητές. Άνδρες υπόσχονται, μπροστά στην ασφάλεια τής οθόνης τού υπολογιστή, ό,τι μπορεί να ονειρευτεί ένα θηλυκό, και μετά; φίλη-ψυχολόγος μου έλεγε, ότι εννιά στους 10 άντρες που έρχονται στο γραφείο της δηλώνουν σεξουαλική ανεπάρκεια, σε σχέση μ’ αυτά που είχαν τάξει στις ιντερνετικές συνδιαλλαγές τους με γυναίκες.
Ένα σύγχρονο spleen* ζούμε, χωρίς να χουμε βρει διεξόδους για εκτόνωση. Μάστιγα τής εποχής, θα πουν κάποιοι, αύξηση των καταθλιπτικών κρουσμάτων και πρωτόγνωρη ζήτηση των αντικαταθλιπτικών χαπιών, θα δείξουν οι έρευνες. Ας βρούμε λύσεις όλοι μαζί, θα υποστηρίξω εγώ. Πώς; για ακόμα μία φορά θα πω ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Όπως είστε κι εσείς, είμαι κι εγώ. Δεν είμαι ειδήμων. Σκέφτομαι τί θα με ανακούφιζε ίσως: να τα πω, να μιλήσω σε κάποιον, αλλά αυτό που θα έκανε την θλίψη μου να κατευναστεί, θα ήταν να νιώσω ότι ο απέναντι μου με άκουσε με παρηγορητικό ενδιαφέρον.
Θέλω να μου γράψετε τις δικές σας προτάσεις.
- spleen= λέξη ελληνικής καταγωγής (σπλήνα), που υιοθετήθηκε από τους Γάλλους ποιητές, ιδιαιτέρως τον Baudelaire και σημαίνει μελαγχολία, ανία και αηδία για την ζωή.