Απόψε άδειασα όλες τις περιττές σκέψεις από το μυαλό μου. Άναψα δύο χρυσά κεριά να καίνε στο γραφείο μου, άνοιξα το κόκκινο μου τετράδιο και ξεκίνησα να γράφω, ζω άλλη μια στιγμή όμορφη, νιώθω κερδισμένη και γεμάτη, εύχομαι οτιδήποτε γράφω με την καρδιά μου, εδώ να διαβαστεί. Και να αγγίξει την ψυχή σας.
Ποτέ δεν κρατάω για τον εαυτό μου ότι γράφω και ότι μαθαίνω, όπως και η Έλλη. Ο κόσμος της Έλλης είναι εύθραυστος, άκρως συναισθηματικός και δυναμικός συγχρόνως, λειτουργεί με την καρδιά, μέχρι να συμφιλιωθεί και με το κομμάτι της λογικής που θα την απογείωση.
Ραγισμένη αμέτρητες φορές, γιατί κάποιοι άνθρωποι εσκεμμένα η και χωρίς να το θέλουν μερικές φορές, τις δημιούργησαν άλλη μια πληγούλα ακόμα. Πέρασαν ώρες, εβδομάδες, μήνες και η μυστική συμφωνία με τον εαυτό της μεγάλωνε, βρισκόταν λιγότερο με τους άλλους και περισσότερο με τον εαυτό της,γιατί ήταν σίγουρη πως έπρεπε να ξανασυστηθούν.
Η Έλλη παρέα με τον εαυτό της και με τον στυλό που κρατούσε, έγραφε αυτά που σκεφτόταν και συνειδητοποίησε πως δεν τον αγάπησε πραγματικά και πως ποτέ δεν έβαλε έναν στόχο με γερές βάσεις. Μέσα στο DNA της βαθιά υπήρχε ένα ταλέντο που δεν το είχε αξιοποίηση όσο του άξιζε. Χιλιάδες σκέψεις διάσπαρτες γραμμένες σε κείμενα μισά και τραγούδια βρισκόντουσαν σε μία κούτα ή σε χαμένα αρχεία ενός σκουπιδοτενεκέ. Το καμπανάκι ονόματος Δράση χτύπησε, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Όταν έγραφε το μυαλό της έμπαινε σε μια τάξη, δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει ότι άρχισε, χωρίς έμπνευση η γραφή δεν ζωγράφιζε εικόνες στο μυαλό της. Το είδωλο της έμπνευσης που χρησιμοποιούσε, το έκλεβε από μέσα της, ήταν ο εαυτός της, έπαιρνε ένα ένα, κομμάτι κομμάτι, από μέσα της και το μεταμόρφωνε σε παζλ με εικόνες και ύστερα έγραφε. Προσπαθούσε μέσα από την γραφή, να βάζει στην διαδικασία το νου της να σκέφτεται και να γράφει, πως να αντιμετωπίζει την οποιαδήποτε κατάσταση που της συνέβαινε.
Βοηθούσε τον εαυτό της να γίνει, ένας καλύτερος άνθρωπος γι’ αυτήν, και ύστερα για τους ανθρώπους της ζωής της.
Κανόνας πρώτος για την Έλλη ήταν αυτός:
Πως κάθε μέρα που περνάει, πρέπει να υπενθυμίζεις το στόχο σου ,στον εαυτό σου και με την πρώτη ευκαιρία, να περνάς τις ωραιότερες στιγμές μαζί του. Οτιδήποτε κάνουμε με την ψυχή μας, οτιδήποτε μας εμπνέει, μας εκτοξεύει στα άστρα.
Κανόνας δεύτερος:
Πέτα ότι άχρηστο από το μυαλό σου, λύγισες;
Καθάρισε το μυαλό σου και σήκω, έχεις δρόμο ακόμα.