Όταν η μέρα φαίνεται τόσο μεγάλη όπως και η νύχτα, όταν σκέφτεσαι πως άντεξες αρκετά, τότε μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου, κράτα γερά γιατί όλοι κλαίμε και όλοι πονάμε κάποιες φορές. Γιατί κάποιες φορές όλα φαντάζουν λάθος. Όταν νιώθεις πως αφήνεσαι μη μαζεύεις το χέρι σου, όταν νιώθεις πως είσαι μόνος, να ξέρεις δεν είσαι μόνος.
Η ζωή πάντα παραφυλάει στη γωνία να μας ξαφνιάσει, να μας ξυπνήσει, να μας τρομάξει…. κι εμείς ψάχνουμε για συναισθήματα, για συναισθήματα πιο δυνατά από το φόβο, την αγάπη, τη φιλία, το μοίρασμα… Η ζωή μάς στρώνει το δρόμο και πρέπει να τον περπατήσουμε. Προορισμός μας θα είναι πάντα όσα μας ψάχνουν να μας βρουν εκεί που εμείς χάσαμε τον εαυτό μας.
Και ναι, ξέρω, κάποιες φορές είναι δύσκολο αλλά πρέπει να κοιτάμε μπροστά, η ζωή είναι τώρα και αν κάτι μας θλίβει πάντα αξίζει να το αλλάξουμε. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιος να μας απλώσει το χέρι, να μας δώσει το κουράγιο να αλλάξουμε όσα δε μας χαροποιούν.
Κι ας μας κλέβουν κάποιες αλήθειες τον ύπνο ξεπερνώντας κάθε φαντασία μας, κι ας ακυρώνουν όλα μας τα σχέδια, είναι κι αυτές που μας αναγκάζουν να μπούμε πάλι στο παιχνίδι και να παλέψουμε. Η ζωή είναι γεμάτη παραμύθια. Θα γίνει ωραία μόνο όταν μάθουμε να τα ζούμε. Δεν σκοτώνουμε έναν πόνο αναισθητοποιώντας την καρδιά, αντίθετα υπάρχει κάτι άλλο που αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε… Να βάλουμε το παρελθόν σε ανάμνηση και να ζήσουμε το μέλλον με τη δύναμη που έχουμε μέσα μας.
Το παρελθόν πέρασε, έφυγε σαν σκόνη την αυγή. Πρέπει να χάσουμε για να μάθουμε να νικάμε και ξέρουμε πως αυτό είναι η αλήθεια. Τα πάντα τότε επιστρέφουν σε εμάς. Γι αυτό τραγουδώντας στο γέλιο και στο δάκρυ συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε μέχρι τα όνειρά μας να πραγματοποιηθούν. Γιατί πάντα υπάρχει λόγος να ζούμε, πάντα υπάρχει λόγος να ονειρευόμαστε, πάντα υπάρχει ελπίδα για αύριο!