Οι άνθρωποι σε όλη αυτή την μπάλα που λέγεται γη, έχουν την ανάγκη να πιστεύουν σε μία ανώτερη δύναμη που είναι πάνω από κάθε ανθρώπινη. Στο Θεό όπως και να τον ονομάζει η κάθε θρησκεία. Αλλάχ, Βούδα, Ενεργειακά πεδία όλα συντελούν σε ένα όνομα Θεός. Όλες οι άλλες διαφορές είναι νουθεσίες για να διχάζουν λαούς. Ο λόγος απλός, διαιρώντας τους λαούς βασιλεύουν οι λίγοι τον κόσμο, παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος..
Ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με αυτό, ο Θεός είναι “φτωχός”σε ύλη πάμπλουτος σε ουσία. Στην ουσία της αγάπης της φιλίας, του έρωτα μαζί του. Είναι πατέρας, αδελφός, εραστής της καρδιάς μας, όχι της φθαρτής σάρκας αλλά της πάντα νέας και άφθαρτης ψυχής μας.
Η κάθε θρησκεία το Θεό τον ενσαρκώνει όπως τον θέλει, όπως την βολεύει όπως την εξυπηρετεί.
Μόνο που ο Θεός δεν βολεύεται, δεν είναι υλικό προς εκμετάλλευση. Δεν εξυπηρετεί κανέναν, δεν είναι αυτός ο λόγος της ύπαρξης του. Ο Θεός δωρίζει την ύπαρξη του, δίνει το αίμα του. Για να δώσει την ευκαιρία, στο δημιούργημα του να τον κοιτάξει. Για να καταλάβει το μεγαλύτερο δώρο που του δίνει, την αγάπη του την κατανόηση και την συμπόνια του για την ανθρώπινη αδυναμία. Να τον κοιτάξει για να του δώσει το χέρι του, να τον βοηθήσει να του πάρει βάρη, να του ελαφρύνει τη ψυχή να του σκουπίσει τα δάκρυα. Ένας Θεός που δεν ζητά τίποτε άλλο από αγάπη και πίστη στο λόγο του. Έτοιμος να μας δώσει το μάνα που θρέφει το νου και την ψυχή. Είναι ο Θεός της προσφοράς προς εμάς με μηδενικό όφελος για κείνον.
Οι άνθρωποι ξεχνάμε το ποσό φθαρτοί είμαστε, γιατί φοβόμαστε να πλησιάσουμε το άφθαρτο. Έτσι βολευόμαστε στην ιδέα ότι εμάς, δεν θα μας αγγίξει το φθαρτό, και χτίζουμε τα έργα μας σε αυτή τη βάση .
Μισούμε δεν αγαπάμε, ωφελούμαστε δεν ωφελούμε, είμαστε ψεύτες όχι αληθινοί. Πατάμε πάνω στους άλλους για να ανέβουμε κοινωνικά, επαγγελματικά , οικονομικά, ψυχικά όμως, πνευματικά;
Μένουμε στάσιμοι στην εικόνα του φθαρτού μας, και απομακρυνόμαστε από το σκοπό του άφθαρτου που ήρθαμε να πραγματώσουμε σε αυτή τη ζωή. Να μοιάσουμε στο πρόσωπο του Θεανθρώπου που η θεϊκή του οντότητα κέρδισε την ανθρώπινη μέχρι που έφτασε στην θυσία για την Αγάπη και την Πίστη που είχε στο δημιούργημα του .
Θα ρωτούσε κάποιος μπορούμε εμείς να φτάσουμε αυτό το μεγαλείο αγάπης;
Θα απαντούσα με την φτωχή μου πίστη γνώση και την πορεία μου , στο φθαρτό αγώνα της ζωής με τον έσω εαυτό μου πως ΝΑΙ. Τα υλικά τα έχουμε, δημιουργηθήκαμε από αυτά, αν τα χρησιμοποιήσουμε οπλίζοντας το όπλο της Πίστης. Για να βαδίσουμε το δρόμο το δικό του, το δύσκολο για να φτάσουμε στην δική μας θυσία. Κερδίζοντας το υπέρτατο δώρο, την ένωση του φθαρτού με το άφθαρτο
Την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό.
Όπως και αν τον ονομάζουν όλες οι θρησκείες ανά τον κόσμο, ο Θεός είναι ένας με μία ουσία. Την ουσία της Αγάπης, της Πίστης, της ταπεινότητας της αλήθειας, της θυσίας. Τα συμφέροντα αλλάζουν του Θεού όμως όχι . Γιατί το συμφέρων του είναι ένα η Αγάπη που ζητά, από εμάς δεμένη με την Πίστη που θα κρατήσει καθαρή την ψυχή μας…
