Ξαφνικά κόμπος το στομάχι! Ένα περίεργο χαμόγελο συνεχώς ζωγραφισμένο στο πρόσωπο! Καμία όρεξη για καφέ, γλυκά ή ποτό. Ενώ με δυσκολία άλλη φορά έπαιρνες την άδεια από τους γονείς για να ξεπορτίσεις, τώρα οι ίδιοι σε παροτρύνουν καθώς θεωρούν πως είναι “σοβαρή” η κατάσταση σου. Αντιθέτως, μόνιμη στάση έχει γίνει πια να κοιτάς το ταβάνι χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο· και μη μου πεις ότι νοιάστηκες για την υγρασία που έχει μαζέψει η δεξιά γωνία; Ένα με το χέρι και κατ’ επέκταση το αυτί έχει γίνει πλέον το κινητό σου. Κάθε φορά που έρχεται μήνυμα κάνεις χειρότερα και από μικρό παιδί που του έφερε ο Αϊ – Βασίλης το αγαπημένο του παιχνίδι. (Εγώ πάντα από μικρούλα ζητούσα ένα αρκουδάκι μόνο και μόνο για να έχω κάποιον για παρέα και να τον φροντίζω. Από τότε φαινόταν η ρομαντική μου πορεία.) Μη μιλήσω δε για την αγωνία που σκιαγραφείται στο βλέμμα σου κάθε φορά που το τηλέφωνο έχει να χτυπήσει τουλάχιστον μία ώρα. Αλλά τη να σε κάνω που η ρομαντική και ευάλωτη καρδία σου δεν αντέχει ούτε στιγμή να περιμένει και αμέσως πληκτρολογεί τον αριθμό, μόνο και μόνο για να ακούσει ένα “Είμαι καλά και σε σκέφτομαι.” Σιγά που θα νοιαστείς κουκλίτσα μου για το αν σε θεωρήσει εξαρτημένη, αφού εσύ λάμπεις ολόκληρη δηλώνεις πως είσαι ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ.
Ωραίο πράγμα αυτό το συναίσθημα βρε παιδί μου αλλά συγχρόνως και περίεργο. Είναι τώρα αυτή κατάσταση από τη μια να πετάς στα σύννεφα και από την άλλη να βασανίζεις το μυαλό σου με δικές σου θεωρίες και να μελαγχολείς; Τι πάει να πει τον ξέρεις μόνο μια βδομάδα και φοβάσαι τι θα πει ο κόσμος; Εσύ είσαι που όταν τα βλέμματα σας συναντιούνται όλο σου το “είναι” παίρνει φωτιά. Τις προάλλες βέβαια κόντεψε να πάρει φωτιά και το σπίτι, αφού από την αφηρημάδα σου να μιλάς μαζί του ξέχασες το νερό να βράζει για μια ώρα. Αλλά και πάλι δε νοιάστηκες! Και το άλλο πάλι που έχεις βάλει στο μικροσκοπικό μυαλουδάκι σου, πως προέκυψε; Τι πάει να πει είναι πολύ καλό για να κρατήσει; Κοίτα να δεις γλυκιά μου νομίζω σε έχω καλομάθει. Τι πειράζει κι αν δεν κρατήσει πολύ; Και το χωνάκι παγωτό κάποια στιγμή τελειώνει όμως εσύ το απολαμβάνεις. Δες το σαν ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό που όμως όλο και κάτι θα έχεις μάθει. Γι’ αυτό κοίτα εκεί να το ευχαριστηθείς και μετά άρχισε τις φιλοσοφίες.
Κι αν με ρωτάς…
Έρωτας είναι καρδιά μου και αυτό είναι ωραίο, είναι απερίγραπτο, είναι περίεργο. Είναι αυτός ο κόμπος στο στομάχι!