Ξεκίνησα το ταξίδι μου για Καλλιπεύκη, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Λάρισα, με τις καλλίτερες κριτικές!
Μέρος καταπράσινο, πολύ δροσερό και με την άχρηστη πληροφορία για εμένα, πως έχει ταβέρνες με αληθινό κρέας!
Πού πάω η τρελή Αύγουστο μήνα, όταν οι άλλοι επιλέγουν νησιά εγώ κίνησα για βουνό, οκ! Όλα για έναν λόγο γίνονται!…
Πέρασα την Λάρισα, έστριψα για Γόννους κι ακολούθησα τις ταμπέλες για Καλλιπεύκη σε έναν δρόμο ξερό, άγονο, με πολλή ζέστη!
Πού πήγε η ομορφιά; Πού ήταν κρυμμένο τόσο πράσινο στα μάτια όλων των ανθρώπων που μου διηγήθηκαν την ομορφιά της Καλλιπεύκης κι αυτή η κρυμμένη στροφή λίγο πριν την αντικρίσεις, που από τον καύσωνα αυτόματα, περνάς στην δροσιά λες κι ανοίγεις την πόρτα του ψυγείου σου;
Απελπισία! Με βλέπω να γυρνάω πίσω σήμερα κιόλας, ήταν οι σκέψεις μου ανεβαίνοντας το βουνό, πατατιά Θεέ μου και πού να βρω να πάω μέσα Αυγούστου, τελευταία στιγμή;
Και κάπου εκεί ανάμεσα στον ξερότοπο, στα ελεύθερα κατσίκια και τις βαριεστημένες αγελάδες, κάνω ασυναίσθητα την κίνηση να κλείσω το παράθυρο… κρύωσα! Νόμιζα πως άνοιξε από μόνος του ο κλιματισμός και πως οι αισθήσεις μου όλες με γελούσαν, μα μπροστά μου μια καταπράσινη όαση ξάφνου, παιχνίδιζε στα μάτια μου!
Είχα φτάσει! Ακολούθησα τον δρόμο όπου όπως σε όλα τα φυσιολογικά χωριά κατέληγε σε μια πλατεία με μια πανέμορφη εκκλησία! Αγίοι Θεόδωροι!
Προφανώς ακολούθησα λάθος δρόμο αφού ήρθε και με βρήκε, χαμένη, ο ιδιοκτήτης του ξενώνα «Ασκουρίς», όπου και είχα κάνει την κράτηση!
Η λίμνη της Καλλιπεύκης, η αποξηραμένη, λέγεται Ασκουρίδα ή Ασκουρίς κι από εκεί πήρε ο ξενώνας την ονομασία του.
Το καλό με τα μικρά μέρη, είναι πως όλοι γνωρίζονται κι όταν υπάρχει καλή καρδιά έρχονται και σε … μαζεύουν αφού σαν ξενος, ξεχωρίζεις!
Ο ξενώνας υπέροχος, απλά δωμάτια, με κουζίνα και μπάνιο, κυρίως πεντακάθαρα και με θέα το υπέροχο δάσος της Πατωμένης! Οι άνθρωποι ευγενικοί, μα με την ανάλαφρη περιέργεια του ανθρώπου του χωριού, αγνοί και με καθαρό βλέμμα!
Η πρώτη μου σκέψη, αφού τακτοποιήθηκα κι αφέθηκα να αισθανθώ την γαλήνη και ησυχία εκείνου του ευλογημένου τόπου, ήταν πως εδώ θέλω να ζήσω, μα αν δεν τα καταφέρω, σίγουρα θα ξαναρθώ! Και σκέψου η περιπέτειά μου δεν είχε ακόμη ξεκινήσει!
Μεσημεράκι, και το στομάχι μου παραμιλούσε! Με είχαν συμβουλέψει να πάω στο ψητοπωλείο του Μαντά, στην πλατεία του χωριού. Τι να φάει ένας χορτοφάγος σε ένα βουνίσιο χωριό;
Πάλι νηστική θα μείνω!
Μια σαλατούλα, πατατούλες, χορταράκια κι ήταν όλα τέλεια! Έβλεπα τα διπλανά τραπέζια με κρέατα ζουμερά, μοσχοβοληστά, κρέας καθαρό και από ζώο που όσο έζησε, το έζησε στην φύση!
Έκατσα για λίγο στην πλατεία κάτω από τον τεράστιο πλάτανο πλάι στην πέτρινη βρύση. Οι ρυθμοί εκεί δεν μοιάζουν με κάτι που έχει περιοδικότητα, νωχελικότητα δεν είναι όμως, οι άνθρωποι φαίνονται σα να έχουν την σιγουριά πως και αύριο θα ξημερώσει κι όλα θα είναι το ίδιο όμορφα, το ίδιο γαλήνια με εκείνη την στιγμή!
Αυτή η ξεκούραστη μονοτονία που δεν την βαριέσαι ποτέ, γιατί αυτήν ξέρεις και με αυτήν ζεις…
Το βραδάκι ήμουνα προσκεκλημένη για μεζέδες στην πλατεία του χωριού, μια πλατεία γεμάτη από ανθρώπους κάθε ηλικίας που οι περισσότεροι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Και πάλι στην ταβέρνα του Μαντά με τους μεζέδες να γεμίζουν το τραπέζι μας και το κρασί, κόκκινο, από τα πιο ωραία χύμα που έχω πιει, πιστός σύντροφος στην συζήτησή μας.
Όταν αισθάνεσαι την γαλήνη και την ξεγνοιασιά με την ψυχή σου, η σάρκα σου, αναζητά να την αγγίξει με τα ίδια της τα χέρια έτσι βαθιά στη νύχτα βρεθήκαμε να οδηγάμε για την λίμνη Κατή! Αν δεν έχετε τζιπ ή ένα αυτοκίνητο που δεν το λυπάστε, κιαν δεν ξέρετε τον δρόμο, μη το τολμήσετε! Ο δρόμος είναι εξαιρετικά κακοτράχαλος και η διαδρομή στο απόλυτο σκοτάδι, μα όταν φτάνεις εκεί τίποτε από ολαυτά δεν έχει σημασία!
Θεοί και ημίθεοι, νεράιδες, ξωτικά και λογής πλάσματα του δάσους περνούν από μπροστά σου και παρόλο που κρύβονται αισθάνεσαι την μοναχικότητά τους, λες και χτυπά η καρδιά τους μέσα στην δική σου.
Σιωπή, σαν την σιωπή του λύκου των δασών και μαγεία, σαν το φτερούγισμα της βασίλισσας της νεραιδοχώρας!
Ο έρωτας της σιωπής και της μαγείας είναι μια ανάσα μακριά από το να ‘ρθουν μπροστά στα μάτια σου να φιληθούν και να αγκαλιαστούν κι εσύ εκεί ανεβασμένος στην πεζούλα πλάι στην λίμνη να καρτερείς την ένωση αυτή! Δεν μπορούσα να συγκρατήσω την συγκίνησή μου για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα από ένα και μόνο λαμπύρισμα… της σελήνης επάνω στα ήρεμα νερά της λίμνης! Άγγιξα το χώμα πλάι στην λίμνη και μύρισα τα αρώματα που μόνο η νύχτα μπορεί να ξυπνήσει στο ξημέρωμα του φεγγαριού. Αν ήμουν νεράιδα σίγουρα ετούτο τον τόπο θα διάλεγα για σπιτικό, κάτω ακριβώς από τον έναστρο ουρανό.
Έβγαλα χαρτί και μολύβι και άρχισα να γράφω για της λίμνης το φως και το σκοτάδι μα και για τον ερημίτη και το πλάσμα του δάσους. Όλοι, θεατοί και αθέατοι, λάτρεις του νερού και του δάσους ήμασταν εκεί, ανάμεσα στις σκέψεις, τις λέξεις και τα λόγια που ίσως και να μπορέσουν να πλησιάσουν έστω και λίγο, την ομορφιά εκείνου του τοπίου!