Το προηγούμενο βράδυ, αρκετά κοντά στο ξενοδοχείο, ηχούσαν πυροβολισμοί. Όταν ρώτησα τον ξεναγό μου είπε ότι είχαν κάποια «επεισόδια» στα σύνορα, αλλά είναι κάτι συνηθισμένο (!!!) Παρέλειψα στο πρώτο μέρος να αναφέρω ότι κατά την περίοδο που επισκέφτηκα το Ισραήλ, η κατάσταση ήταν λίγο τεταμένη, αλλά πάλι, και πότε δεν είναι;
Μετά το πρωινό, στο ξενοδοχείο, που περιελάμβανε κυρίως τοπικά εδέσματα που έπρεπε να ρωτάμε τι είναι (δε διέφερε σχεδόν καθόλου από το μεσημεριανό ή το βραδινό) ξεκινήσαμε.
Η πρώτη μας στάση έγινε στο χωριό των Ποιμένων που βρίσκεται στην κοιλάδα του Σαχλ Πιετ Σαχούρ, όπου βρίσκονται η Μονή και το Σπήλαιο των τάφων των Ποιμένων.
Μισή ώρα αργότερα φτάσαμε στην Ιερουσαλήμ. Μία πολύπαθης πόλη, από τις αρχαιότερες της παγκόσμιας ιστορίας, που έχει διεκδικηθεί από πολλούς τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα. Ταυτόχρονα αποτελεί σημείο θρησκευτικής και ιστορικής αναφοράς για τον Ιουδαίους, τους Χριστιανούς αλλά και τους Μουσουλμάνους. Οι κάτοικοί της συνθέτουν μια εικόνα γεμάτη αντιθέσεις, από το μοντέρνο στο ακραία παραδοσιακό, από τον πλούτο στην φτώχεια. Διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές πεποιθήσεις, διαφορετικές συμπεριφορές.
Η παλιά πόλη περιβάλλεται από τα τείχη με τις επτά πύλες και χωρίζεται σε τέσσερις συνοικίες: την αρμένικη, την χριστιανική, τη μουσουλμανική και την εβραϊκή. Κι όπου κι αν κοίταζες έβλεπες ένοπλους στρατιώτες να περιπολούν.
To Δυτικό Τείχος ή Τείχος των Δακρύων είναι τμήμα του αρχαίου τείχους του όρους του Ναού και αποτελεί ίσως το πιο ιερό σημείο για τους Εβραίους εκτός του ίδιου του όρους. Το όρος του Ναού ή Χαράμ αλ-Σαρίφ είναι ένας σημαντικός θρησκευτικός χώρος για τους Χριστιανούς, τους Εβραίους, τους Ρωμαίους αλλά και τους Μουσουλμάνους. Εκεί βρίσκεται και ο Θόλος ή Τρούλος του Βράχου ένα μουσουλμανικό ιερό. Σύμφωνα με τους εβραίους στην κορυφή του λόφου, όπου βρίσκονται σήμερα τα τζαμιά, ήταν χτισμένος ο ναός του Σολομώντα. Για τους Χριστιανούς είναι η τοποθεσία όπου ο Χριστός είπε «μετατρέψατε τον Οίκο του Θεού σε Οίκο Εμπορίου» και αναποδογύρισε τους πάγκους των μικροπωλητών.
Εμείς, ξεκινήσαμε από τον Ναό της Αναστάσεως, όπου, στο ισόγειο, βρίσκεται ο Πανάγιος Τάφος και είναι το μόνο μέρος που απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών. Στη συνέχεια ανεβήκαμε τα σκαλιά για να βρεθούμε στον Γολγοθά, όπου σώζεται το κομμάτι του βράχου που βρισκόταν ο σταυρός του Ιησού. Ακόμη και μέσα στο Ναό μπορεί να παρατηρήσει κανείς μία «ποικιλία» από λαούς και «πιστεύω», άλλωστε από ότι πληροφορηθήκαμε έχουν κυριαρχικά δικαιώματα τρεις Εκκλησίες: το Ελληνο-Ορθόδοξο Πατριαρχείο, το Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών και το Αρμένικο Πατριαρχείο και τον επισκέπτονται επίσης οι Κόπτες, οι Συριανοί ή Χριστιανοί άλλων δογμάτων.
Περιηγηθήκαμε και στα υπόλοιπα τμήματα του Ναού κι έπειτα περπατήσαμε την οδό του Μαρτυρίου όπου βρίσκεται το Πραιτώριο, η Μονή της Φακής (όπου βρίσκεται η φυλακή του Αγίου Πέτρου) και ο Ι. Ν. της Αγ. Άννης, που είναι χτισμένος στα θεμέλια του σπιτιού που γεννήθηκε η Παναγία. Η διαδρομή θυμίζει λίγο παζάρι καθώς υπάρχουν πολλά μαγαζάκια και πλανόδιοι μικροπωλητές.
Έπειτα κατευθυνθήκαμε στο όρος Σιών ο οποίος είναι ένας λόφος στο νότιο-δυτική γωνία της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ. Εκεί βρίσκονται πολλές εκκλησίες και πολλά μικρά χριστιανικά και εβραϊκά νεκροταφεία. Το μισό από το όρος Σιών βρίσκεται στην Παλιά Πόλη, στην εβραϊκή και την Αρμενική συνοικία με τον τάφο του βασιλιά Δαβίδ να βρίσκεται στην κορυφή του. Εκεί βρίσκεται ακόμη, το Υπερώο όπου τελέστηκε ο Μυστικός δείπνος.
Αφού κάναμε μια στάση για ξεκούραση και φαγητό σε ένα κοντινό εμπορικό κέντρο εκτός των τειχών (ίσως ήταν το καλύτερο φαγητό που έφαγα σε αυτό το ταξίδι), επισκεφθήκαμε τον κήπο της Γεσθημανής που βρίσκεται στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών. Εκεί βρίσκονται ο Τάφος της Παναγίας, ο Ελαιώνας (όπου δίδαξε ο Ιησούς το «Πάτερ ημών») , η Εκκλησία Όλων των Εθνών. Τέλος ανεβήκαμε στο Όρος των Ελαιών, απ’ όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει πανοραμικά την Ιερουσαλήμ.
Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε για να κατευθυνθούμε προς την Ιεριχώ, προκειμένου να επισκεφθούμε το Σαραντάριο Όρος. Χρειάστηκε να πάρουμε το (ελαφρώς απαρχαιωμένο) τελεφερίκ και στη συνέχεια να περπατήσουμε λίγο προκειμένου να φτάσουμε στο Μοναστήρι. Εκεί, βρίσκεται ένας ηλικιωμένος Έλληνας Μοναχός ιδιαίτερα φιλικός και συμπαθής. Κατεβαίνοντας για να πάρουμε το τελεφερίκ της επιστροφής, καθίσαμε να ξεκουραστούμε στην καφετέρια που υπάρχει, να φάμε φρέσκα φρούτα και να πιούμε κάτι.
Επόμενη στάση στην περιοχή του Κασρ Αλ Γιαχούντ και συγκεκριμένα στον Ιορδάνη ποταμό, φυσικό σύνορο μεταξύ Ιορδανίας και Ισραήλ. Ο Ιορδάνης ποταμός είναι ίσως ο μεγαλύτερος και ιερότερος ποταμός της γης. Πηγάζει από τα βουνά της Συρίας και χύνεται αρχικά στην θάλασσα της Γαλιλαίας. Έχει τοποθετηθεί μια ξύλινη εξέδρα για εύκολη πρόσβαση στο ποτάμι και ακριβώς απέναντι μας είναι η Ιορδανία. Τόσο από την πλευρά του Ισραήλ όσο και από την πλευρά της Ιορδανίας υπάρχουν ένοπλοι στρατιώτες που φρουρούν την περιοχή.
Αξιοπρόσεκτες ήταν οι πινακίδες στην περιοχή πως πρόκειται για ναρκοπέδιο (!!) που δημιουργήθηκε κατά τον πόλεμο των έξι ημερών. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλές εκκλησίες που πλέον είναι απρόσιτες καθώς έχουν εντοπισθεί χιλιάδες νάρκες, τις οποίες όμως προσπαθούν να απομακρύνουν τα τελευταία χρόνια.
Παρά τις πινακίδες όμως και την εμφανή μόλυνση των υδάτων, δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να μπουν στο νερό ή και να βαπτιστούν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους.
Πολύ κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, βρίσκεται το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, το οποίο βρίσκεται τετρακόσια περίπου μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου Θάλασσας. Είναι αξιοθαύμαστο πως σε μία τόσο ερημική έκταση, το Μοναστήρι αποτελεί μια κατάφυτη όαση.
Άλλη μια κουραστική αλλά γεμάτη εικόνες μέρα έφτασε στο τέλος της. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για φαγητό και ύπνο, ώστε να είμαστε ξεκούραστοι για την αυριανή περιήγηση.
