Ήταν Άνοιξη.. αυτή η εποχή που η φύση ξαναγεννιέται..
Ένα μικρό κοχύλι εκεί στην άκρη της αμμουδιάς χαιρόταν τον ήλιο… η θάλασσα ήρεμη… ήσυχη… γαλήνια… έτσι… έτσι ακριβώς αισθανόταν και το μικρό κοχύλι..
Ώσπου ξαφνικά σηκώθηκε αέρας δυνατός..σύννεφα γκρίζα γέμισαν τον ουρανό και η θάλασσα ξέσπαγε στη ακτή δυνατά με τα κύματα της..
Μετά από λίγο όμως έτσι αιφνίδια όπως άρχισε η κακοκαιρία …τα πάντα γαλήνεψαν,,
Το μικρό κοχύλι είχε μισοχωθεί μέσα στην άμμο και μόλις με το απαλό κυματάκι βγήκε στην επιφάνεια πρόσεξε ότι τώρα πια δεν ήταν μόνο του… το κύμα είχε ξεβράσει ακόμα ένα κοχύλι..ίδιο..
Αλήθεια πόσο έμοιαζαν..βρέθηκαν πλάι πλάι … το μικρό κοχύλι χάρηκε που ανταμώσανε και βρέθηκαν μαζί.. τώρα πια δεν θα ήταν μόνο του θα είχε παρέα ..ένα άλλο πιο μεγάλο σε μέγεθος κοχύλι που του έμοιαζε..
Αλλά και το άλλο το μεγάλο κοχύλι χάρηκε που βρέθηκαν μαζί..αν και του άρεσε να ταξιδεύει με τα κύματα..ήθελε παρέα συντροφιά..
Έτσι τα δυο κοχύλια φλέρταραν με το κύμα παρέα… το μικρό κοχύλι άκουγε τις ιστορίες που του έλεγε το μεγάλο πολυταξιδεμένο κοχύλι και χαιρόταν… φωτιζόταν..
Τότε το μεγάλο κοχύλι του είπε ότι ήθελε να το έπαιρνε μαζί του στο επόμενο ταξίδι του..
Ω πόσο χάρηκε το μικρό κοχύλι..
Κάθε πρωί ανταμώνανε και καλημεριζόντουσαν στην ακρογιαλιά.. κάθε μέρα…
Τι όμορφη αναμονή..να περιμένεις το ξημέρωμα για να βρεθείς να καλημεριστείς με εκείνον που ήταν για σένα πολύτιμο συναπάντημα..
Όλα ήταν τόσο όμορφα..το μικρό κοχύλι περίμενε την μέρα που ο μεγαλύτερος φίλος του θα το έπαιρνε μαζί του στο επόμενο ταξίδι..
Αυτή η μέρα όμως… δεν ήρθε ποτέ…
Στο μεγάλο κοχύλι άρεσε να ταξιδεύει και ετοιμάστηκε να φύγει …είπε στο μικρό κοχύλι ότι ήθελε πολύ να το ακολουθήσει αλλά το μικρό κοχύλι εκείνη τη φορά δεν μπορούσε να φύγει..
Και έτσι το μεγάλο κοχύλι έφυγε με την υπόσχεση ότι ήταν για λίγο.. και σύντομα θα επέστρεφε για να βρεθούν και πάλι μαζί…
Και έτσι το μικρό κοχύλι έμεινε πάλι μόνο στην χρυσή αμμουδιά να αγναντεύει τη θάλασσα που τόσο λάτρευε και να περιμένει να της φέρει πίσω τον αγαπημένο της φίλο..
Ώσπου δυο μέρες μετά..το κύμα της έφερε ένα μήνυμα από το μεγάλο κοχύλι.. είχε ανακαλύψει μια άλλη όμορφη καινούρια παραλία και θα παρέμενε εκεί δεν θα ξαναγύριζε…
Ο καιρός πέρασε και το μόνο που απέμεινε τελικά από το μικρό κοχύλι ήταν το ραβδωτό περίβλημα του αφημένο εκεί πάνω στην χρυσοκίτρινη αμμουδιά…
Περιμένοντας θαρρείς ακόμη… το μεγάλο κοχύλι του..για εκείνο το ταξίδι που ποτέ δεν έκαναν μαζί…