Η ώρα 3 το πρωί με θέα την νυχτερινή θάλασσα, δίπλα ο φίλος με την κιθάρα να τραγουδάμε όλοι μαζί το “tears of the dragon” με μία παγωμένη μπύρα στο χέρι. Άλλοι αγκαλιασμένοι, άλλοι αραχτοί και άλλοι χαμένοι μέσα στην εικόνα της φλόγας της μικρής φωτιάς που καίει στο κέντρο της παρέας. Γυρνάω στο σπίτι γεμάτη και πλήρης, ευδαίμων από τις όμορφες στιγμές που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό μου.
Πέφτω και κοιμάμαι. Μέσα στον ύπνο μου ξυπνάω από κλάμα μωρού. Αμάν,το παιδί. Σηκώνομαι να πάω να το καθησυχάσω. Πάνω στην πολυθρόνα αγκαλιά με το μικρό θαυματάκι μου συνειδητοποιώ πως από την παραλία μέχρι την πολυθρόνα έχουν μεσολαβήσει περίπου 10 χρόνια, ένας γάμος, 2 παιδιά και κάμποσες μετακομίσεις. Η ώρα 3 το πρωί αλλά δεν έχω θέα την νυχτερινή θάλασσα αλλά τον νυχτερινό τοίχο, διακοσμημένο με διάφορα χαρούμενα παιδικά αυτοκόλλητα. Αντί για μπύρα στο ένα χέρι κρατάω το μωράκι μου και στο άλλο το στήθος και το ταΐζω και αντί για το «tears of the dragon” τραγουδάω ένα παλιό νανούρισμα που μου έλεγε η μητέρα μου. (βέβαια όχι ότι δεν του το τραγουδάω!)
Τα χρόνια πέρασαν και η ζωή μου έχει αλλάξει. Είναι μεγάλο πράγμα να προσαρμοστείς σε μία τόσο διαφορετική κατάσταση. Υπάρχουν τρομακτικές διαφορές. Κάποτε το μόνο που είχε σημασία ήμουν εγώ και εκείνος. Πώς θα βρεθούμε, πού θα πάμε, πώς θα ξεμοναχιαστούμε να χαρούμε ο ένας τον άλλον. Πού θα πάμε διακοπές και πως θα μαζέψουμε λεφτά για να κάνουμε εκείνη την αγορά που θέλαμε.
Η ζωή όμως όταν το ξανασκέφτομαι δεν πήγε από την μία στιγμή στην άλλη. Μεσολάβησαν πολλά πράγματα, συζητήσεις,συναισθήματα, λόγια, στιγμές, και τέλος επιλογές. Επιλογές τις οποίες εγώ τις έκανα. Επιλογές τις οποίες πάντα είχα το περιθώριο να τις αλλάξω. Επιλογές οι οποίες έγιναν συνειδητές. Έφτασα σήμερα να έχω μία οικογένεια με τα δύσκολα και τα εύκολα όπως εγώ την δημιούργησα και εξακολουθώ να την διαμορφώνω. Το να το πάρω απόφαση λοιπόν είναι μονόδρομος. Ένας μονόδρομος που πλέον κοιτάω πίσω μόνο για να θυμηθώ πως ήρθα μέχρι εδώ,να είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και να προσπαθώ να προχωρώ με δύναμη για έναν καλύτερο δρόμο γεμάτο όμορφες στιγμές πρώτα από όλα για μένα.
Μία μαμά σαν όλες τις άλλες.
