Η διαδρομή
Που πας; τις κάνεις; ξέρεις να χειριστείς την διαδρομή σου αυτή; έχεις συγκεκριμένο προορισμό;
Ξεκίνησα και ας άκουγα όλα αυτά τα τετριμμένα. Θα πήγαινα όπου ήθελα. Ήταν κάτι που έπρεπε αλλά περισσότερο ήθελα να κάνω, σε πείσμα όλων. Όχι ανθρώπων, μα του εαυτού μου. Εγώ μιλούσα με τον εαυτό μου και τον μάλωνα και του έλεγα κάνε εκείνο κάνε το άλλο.
Να πραγματοποιηθεί η σκέψη μου ήθελα, αποδεικνύοντας σε μένα όχι σε άλλους ανθρώπους το πείσμα μου σε κάτι που όσο μεγάλωνα έλεγα πως θα θα καταφέρω να κάνω
Έλα, προσπάθησε, ξεκίνα, περπάτα, τρέξε πριν μετανοήσεις. Μα στην στροφή κουράστηκα, αμφέβαλα, έλεγα μέσα μου κάνω το σωστό; Είναι αυτός ο δρόμος ο δικός μου; Στο δρόμο αυτό είχε πολλά εμπόδια να ξεπεράσω και θα ήταν όλα δικά μου. Κουβάλησα ό,τι με έχει πονέσει. Ό,τι αγάπησα. Είναι διαδρομή ψυχής.
Θέλησα να σκεφτώ όσο κάλυπτα αυτή την διαδρομή, πόσο μπορώ να τα καταφέρω μακριά από τους ανθρώπους και το σκηνικό της καθημερινότητάς μου.
Μπορεί, βέβαια, να λειτουργήσει και αντιστρόφως, δεν το γνωρίζω το ξεκίνημα στην πορεία ή και στο τέλος θα φανεί.
Το μόνο σίγουρο είναι πως μπαίνω σε διαδικασία προβληματισμού. Με προκαλώ να σταθώ στον καθρέπτη μου για προστασία. Από τις φοβίες και τις ανασφάλειές μου.
