Πόσο μακριά βρίσκεται η Χώρα της Χαράς;
Αν ρωτήσεις γύρω σου όλοι θα ήθελαν να ζουν εκεί! Όλο προσπαθούν και προσπαθούν… για να τα καταφέρουν μια μέρα να την επισκεφθούν.
Μια ολόκληρη ζωή προσπάθεια! Τρέχουμε σε δουλειές, μαζεύουμε χρήματα για διακοπές… Αγοράζουμε, αγοράζουμε, κάνουμε ακριβά δώρα… Μετά ψάχνουμε για παρέα… Ποιος θα έρθει μαζί μου; Ανησυχούμε…
Δημιουργούμε σχέσεις για να τις διαλύσουμε σε λίγο… Κάνουμε παιδιά για να έρθουν κι αυτά μαζί μας όταν.. πάμε …μια μέρα…!
Αγχωνόμαστε για τις αυριανές υποχρεώσεις. Απογοητευόμαστε για όλα όσα δεν κάναμε! Κατηγορούμε τον εαυτό μας και τους άλλους για ό,τι μας στενοχωρεί. Φοβόμαστε το χρόνο που περνάει… Μέσα μας μόνιμα ένα ερώτημα μας βασανίζει αργά τη νύχτα ή νωρίς το πρωί: Πότε θα τα καταφέρω να φτάσω στη Χώρα της Χαράς, πότε θα χαρώ κι εγώ λιγάκι;
Πεθαίνουμε με τη λύπη που δεν καταφέραμε να φτάσουμε εκεί…
Κι όμως αν ο καθένας κοιτάξει μέσα του, κοιτάξει τη στιγμή του, αυτή την τόση δα μικρή στιγμή του, ανακαλύπτει τόσα δώρα που του έχουν δοθεί! Έχουμε τόσα δώρα που η ψυχή μας τα ξέρει αλλά τα μάτια μας δεν τα βλέπουν. Κι αρκεί μόνο να κοιτάξουμε με την ψυχή μας τη Ζωή μας για να τα δούμε, όλοι μας…
Τότε θα αντιληφθούμε ότι η Χώρα που ψάχναμε είναι ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!
ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ!
Κοιτάξτε βαθιά, εκεί στην ψυχή σας, στην πρώτη ουσία και θα τη δείτε…
Τόσο απλά!!!