Η Άννα Μοραλίδου γράφει για τον Μάνο μας

Ένα μήνυμα που δεν διαβάστηκε ποτέ…

Τι να πω τώρα εγώ για τον Μάνο…

Είμαι τόσο λίγη μπροστά στην ευφυΐα του και τη μεγαλοσύνη τής καρδιάς του! Με εξέπληξε με τον τρόπο προσέγγισης του στο messenger. Δεν είπε τη γνωστή ατάκα “ωραίες φωτό”, αλλά “πού απολαμβάνεις τον ήλιο σήμερα το πρωί;”.

Το βρήκα τόσο δροσερό! Και μετά διάλογοι, κι άλλοι διάλογοι, και τηλεφωνικές συνομιλίες. Περνούσαμε κι οι δύο τα ίδια περίπου προσωπικά ζόρια, οπότε οι συζητήσεις απάλυναν την ψυχούλα μας.

Το πρωί ανοίγαμε τις κάμερες, εγώ από την Κρήτη κι αυτός από το Παλαιό Φάληρο, και πίναμε καφέ, το μεσημέρι παραγγέλναμε φαγητό και διαβάζαμε ο ένας στον άλλον τ’ άρθρα που γράφαμε και μετά γνώρισα από κοντά αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο.

Και φοβούμενη ότι ο αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει ότι μετά θάνατον εγκωμιάζουμε πάντα έναν άνθρωπο, εγώ για τον Μάνο μας θα πω αυτά που είδα και αντιλήφθηκα ως φίλη του: γόνος καλής οικογένειας, με αρχές και μόρφωση, ευφράδεια λόγου και αξιοσύνη στη γραφή, λάτρης του γυναικείου φύλου και με σκοπό ζωής να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεπερνούν τους σκοπέλους τους και ν’ ανεβαίνουν σε κάθε επίπεδο.

Εγώ για τον Μάνο ήμουν η “γαλλικού” του, η “παραμυθένια”, όπως με αποκαλούσε. Με παρότρυνε συνεχώς να γίνομαι καλύτερη, με συμβούλευε, άκουγε όμως και επηρεαζόταν από την άποψή μου.

Αν του έλεγα για κάτι που κοινοποιούσε ότι δεν τον αντιπροσώπευε, το έσβηνε αμέσως. Αλλά θύμωνε πολύ μαζί μου όταν πίστευε πως μ’ έπιαναν οι φοβίες μου: “Πέταξε από πάνω σου τα στοιχεία επαρχιωτισμού, γιατί δεν πάνε στο κυριλάτο στυλ σου”, ήταν μία από τις συχνές φράσεις του.

Άφησα τελευταία τη μεγάλη του αδυναμία: τα παιδιά. Και όχι μόνο τα δικά του παιδιά, αλλά τα παιδιά όλου του κόσμου. “Θέλω να σε παντρευτώ γιατί είσαι καλή μητέρα”, μου επαναλάμβανε συχνά. Και, τι ειρωνεία, ήταν αυτή η ίδια φράση το τελευταίο μήνυμά του προς εμένα πριν πέσει σε κώμα.

Κι εγώ, μη θέλοντας με τίποτα να πιστέψω πως φεύγει, του έστειλα ενόσω ήταν στην εντατική:

“Λοιπόν,τώρα που βλέπεις επιτέλους αυτό το μήνυμα ήρθε η ώρα να σε μαλώσω. Γιατί, πες μου, αρρωσταίνεις έτσι και μας παρατάς;;; Όχι κύριε, Αθηνά και Αρχέλαος περιμένουν νέα σου. Κι όλοι εμείς;;; θέλησες να μας κοψοχολιάσεις, για να σε αναζητήσουμε;;; το ξέρω το Αντωναρέικο, δε μασάει από αρρώστιες. Γλιτώσαμε από το έμφραγμα και θα μας φοβίσει ένα μικρόβιο; λοιπόν, για να μη γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες, πάρε τα ρούχα σου και γύρνα στο σπιτάκι σου, γιατί θα πάρω το αεροπλάνο και θα έρθω να σε σηκώσω εγώ!”

Το μήνυμα δεν διαβάστηκε ποτέ.…

Πηγή