Χορτοφαγικό Ρυζόγαλο για δύο.

Χορτοφαγικό Ρυζόγαλο για δύο.

Εκείνο το Σαββατοκύριακο έμεινα τελικά στο σπίτι της Μυρτούς. Μετά από μια ολόκληρη νύχτα πάνω στην φλοκάτη, μπροστά από το τζάκι και μια θεσπέσια ομελέτα για πρωινό από τα χεράκια της, με πήρε να με πάει στο κρυφό, αγαπημένο μέρος της. Πήγαμε παραλιακά, όχι μακριά από το σπίτι της. Φτάσαμε, με οδήγησε σε ένα μονοπάτι και ξαφνικά αντίκρισα μια υπέροχη εικόνα. Το απόλυτο πράσινο, στο απόλυτο γαλάζιο. Σταθήκαμε σε πλαγιά απότομη και κοιτάζαμε την θάλασσα. Η ανατολή μόλις είχε κάνει την εμφάνισή της. Αγναντεύοντας την θάλασσα άρχισαν να μας χαϊδεύουν και να μας ζεσταίνουν οι πρώτες ακτίνες του βασιλιά ήλιου.

Έπειτα από λίγο πήραμε το δρόμο της επιστροφής. «Δεν θα το πιστέψεις, ξαναπείνασα» είπε η Μυρτώ. Έβαλα τα γέλια, «λογικό είναι, τόσο αδύνατη που είσαι» της αποκρίθηκα. «Θα φτιάξω κάτι γρήγορο και εύκολο. Την συνταγή σου, ντομάτες αλά προβενσάλ», «Και γω θα φτιάξω το γλυκό» βιάστηκα να της πω, και λέω βιάστηκα γιατί τελικά στο σπίτι δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα για να μπορώ να κάνω γλυκό. Κοίταζα τα ντουλάπια για κάμποση ώρα. Βρήκα γάλα βρώμης, αμυγδαλόγαλα και ρύζι.

«Ό,τι πρέπει για ένα ρυζόγαλο» σκέφτηκα. «Κανέλα έχεις;» την ρώτησα. «Μόνο την γνήσια κανέλα έχω σπίτι, Κεϋλάνης!». «Τέλεια, αυτήν χρειάζομαι. Έκανα την κίνηση να πάρω το γάλα και κατά λάθος πήρα το γάλα βρώμης. Το κοίταξα… κάτι δεν μου πήγαινε καλά. «Πάρε το βρωμόγαλα σου να μην μπερδευτώ», τις είπα, «χαχαχα», ξέσπασε σε γέλια.

Πιάσε μου ένα κατσαρολάκι, να βράσω το αμυγδαλόγαλα!»

Έβαλα το γάλα να βράσει. Στη συνέχεια πρόσθεσα το ρύζι. Χαμήλωσα την φωτιά ώστε να αχνίζει και να μην κοχλάζει και το άφησα να σιγοβράσει για σχεδόν 20΄ανακατεύοντας κάθε λίγο για να μην κολλήσει. Το βλέμμα μου έπεσε στα φρούτα πάνω στον πάγκο. «Μπορείς να μου στύψεις ένα πορτοκάλι;» την ρώτησα. «Βλέπεις ότι φτιάχνω τις ντομάτες, Θοδωρή μου, δεν έχω τέσσερα χέρια!»

Για να γλυτώσω τον καβγά δεν μίλησα άλλο, η σιωπή μερικές φορές είναι χρυσός, σκέφτηκα. Δεν είναι να τα βάζει κανείς με την Μυρτώ όταν νευριάζει. Πήρα το πορτοκάλι, έβγαλα χωριστά το ξύσμα και έστυψα τον χυμό. Τα έριξα και αυτά στο κατσαρολάκι μαζί με λίγη βανίλια και τα άφησα για άλλα 3΄ λεπτά. Βούτηξα και ένα κομματάκι κουβερτούρα από αυτή που μασούλαγε η Μυρτώ και το πέταξα και αυτό μέσα. Γύρισα δυο τρεις φορές την κουτάλα μέχρι να ενοποιηθεί το μείγμα. Μετά το απέσυρα από την φωτιά και μοίρασα σε μπολάκια να κρυώσει, πριν τα βάλω στο ψυγείο για μια ώρα.

Η Μυρτώ εντωμεταξύ είχε ήδη φτιάξει τις ντομάτες και τις είχε βάλει στο φούρνο να ψηθούν. «Έλα να πιούμε ένα ποτήρι κρασί μέχρι να γίνουν, όχι στην φλοκάτη όμως» είπε και γέλασε με νόημα.

Πρώτη φορά άφηνα τον Άρη ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο μόνο του, μα δεν ανησυχούσα. Ήξερα ότι ήταν σε καλά χέρια, στους γονείς μου, και εγώ ελεύθερος να απολαύσω την παρέα της Μυρτώ. Η ώρα πέρασε ευχάριστα και γρήγορα. Στρώσαμε τραπέζι, γευτήκαμε τις υπέροχες ντομάτες προβενσάλ και τέλος, το επιδόρπιο. «Πιάσε την κανέλα, Μυρτώ». Ρίξαμε μπόλικη σε κάθε μπολ. Και στους δύο μας αρέσει πολύ η κανέλα!

«Μμμμμ τι υπέροχη, παιχνιδιάρικη, σαγηνευτική γεύση στον ουρανίσκο είναι αυτή! Μου θυμίζει το παγωτό σοκολάτα-πορτοκάλι στην Μπριζ», αναφώνησε.

Η μνήμη μου ταξίδεψε με μιας σε εκείνες τις μέρες. Ναι, είναι όλα υπέροχα όπως ήταν και τότε!

Υλικά:

  • 600ml γάλα αμυγδάλου
  • 80γρ. ρύζι Καρολίνα
  • 20γρ. κουβερτούρα
  • μισό κ.γλ. κοφτό βανίλια
  • χυμό και ξύσμα από 1 πορτοκάλι
  • κανέλα Κεϋλάνης

 

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments