Γιατί τόσος ανταγωνισμός; Γιατί τόσος εγωισμός άνθρωπε; Που σε ωφελεί αυτό; Σε οδηγεί κάπου; Βλέπεις με αυτές τις συμπεριφορές φως στο τούνελ;
Δεν κουράστηκες να ζεις σε μια άκρως ανταγωνιστική κοινωνία που οι άνθρωποί της κάνουν διαγωνισμό ποιος θα είναι καλύτερος; Καλύτερος σε τι; Δεν το έχεις καταλάβει ότι πάντα θα υπάρχει καλύτερος από εσένα; Και ότι εσύ πάντα θα είσαι καλύτερος από κάποιον άλλο; Αφού όλοι μας είμαστε Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ε Τ Ι Κ Ο Ι !
Πότε θα καταλάβεις ότι δεν γίνεται να κυνηγάς συνέχεια την ουρά σου; Πότε θα πάψεις να γκρινιάζεις για όλα; Εχει συννεφιά, θέλεις ήλιο. Κάνει ζέστη, θέλεις κρύο. Κάνει κρύο, θέλεις ζέστη! Ελεος!
Δεν το βλέπεις ότι δεν αντέχεσαι πια έτσι όπως είσαι; Δεν το βλέπεις ότι όταν αντιδράς έτσι, ο διπλανός σου αλλάζει το βήμα του, σε αποστρέφεται, ότι δεν σε αντέχει; Αλήθεια, εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό τον αντέχεις έτσι;
Παντού κριτική και κατάκριση, γκρίνια και μουρμούρα. Ναι, είναι δύσκολη η ζωή μας, δες το αλλιώς όμως, ότι είναι ένας αγώνας, όχι δρόμου, αλλά ανάπτυξης!
Γύρω σου όλοι φουσκώνουν σαν παγώνια το τεράστιο εγώ τους και βγάζουν τα ξίφη, έτοιμοι να επιτεθούν. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Εγινες καλύτερος άνθρωπος έτσι; Όχι, πες το μου αν έγινες, να το κάνω κι εγώ!
Άσε δε το άλλο. Όποιος είναι διαφορετικός, από το μέσο άνθρωπο, βαφτίζεται αυτόματα, περίεργος, ιδιότροπος, ιδιαίτερος και με ένα σωρό ακόμα κοσμητικά επίθετα γιατί ξέφυγε από την αγέλη. Κι εσύ όταν σε αντιμετωπίζουν έτσι, λες «Δόξα τω Θεώ» και κάνεις το σταυρό σου και λες «Ευτυχώς!».
Σα να τη γλίτωσες την μετριότητα και βαδίζεις για άλλο δρόμο πολύ πιο συναρπαστικό!
Όταν μάλιστα οι άλλοι είναι έτοιμοι για τσακωμό, βαβούρα, ένταση κι εσύ επιλέγεις να ταπεινώσεις το εγώ σου και να πετάξεις κάτω το μπαλάκι, ψάχνουν να δουν με ποιόν τώρα θα παίξουν ρακέτες, αφού εσύ δεν έχεις όρεξη πια να παίζεις αυτό το παιχνίδι.
Είναι και κάποιες άλλες φορές που επειδή αδυνατούν να καταλάβουν τον τρόπο σκέψης σου, την στάση ζωής σου, επειδή είναι τόσο διαφορετική από τη δική τους, προσπαθούν να μειώσουν αυτό που κάνεις, ή να δικαιολογήσουν τους εαυτούς του ότι δεν προλαβαίνουν, ότι έχουν τόσες υποχρεώσεις, ότι, ότι, ότι…
Γιατί άνθρωπε τόση μεγάλη αντίσταση, τόση μεγάλη αντίδραση σ΄αυτό που μέσα σου – μιλάμε όμως για πολύ μέσα σου, τόσο που ούτε εσύ ο ίδιος το ξέρεις – θαυμάζεις και απ΄έξω σου τρέχεις να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου γιατί δεν το κάνεις;
Όλο μιλάς και μιλάς και λες ότι ο κόσμος δεν πάει καλά, έχει λαλήσει, έχει παρανοήσει, χρειάζεται να αλλάξει… Hello!! Εσύ δεν είσαι ο κόσμος; Αντί λοιπόν να πιπιλάς την καραμέλα του “όλος ο κόσμος”, μήπως ήρθε η ώρα να γίνεις ΕΣΥ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο;
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.