Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα!
(Νίκος Καζαντζάκης).
Πόσες φορές θέλεις να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν όμως η καθημερινότητα ή κάποιοι φόβοι σε κρατούν δέσμιό τους ; Θέλεις να ζήσεις, να ζήσεις με όλη τη σημασία της λέξεως και αισθάνεσαι αιχμάλωτος σαν το χελιδόνι στο κλουβί.
Η ζωή όμως. . . η ζωή είναι εκεί έξω στην πανέμορφη φύση που μας αναζωογονεί, στη συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους που μας ομορφαίνει ψυχικά, στην ενασχόλησή μας με πράγματα που μας κάνουν πιο δημιουργικούς, πιο χαρούμενους. Αξίζει λοιπόν από φόβο κι ανασφάλεια, από την πνικτική ρουτίνα να χάσεις όσα σε κάνουν πραγματικά, ουσιαστικά ευτυχισμένο;
Σπάσε τα δεσμά! Αφήσου ελεύθερος στη χαρά της ζωής. Βγες έξω, τρέξε, γέλα, αγάπα, ζήσε! Πέταξε το πανωφόρι της κατήφειας, του στεναγμού, του άγχους και ντύσου το πανωφόρι της ανεμελιάς, της ξεγνοιασιάς, της ευτυχίας.
Κοίταξε γύρω σου, χάρισε το χαμόγελό σου, δώσε στους άλλους αυτό που θα ήθελες κι εσύ να εισπράττεις, την αγάπη. Γέμισε την ψυχή σου με τα εφόδια της πίστης, της ελπίδας, της υπομονής και σαν άλλος στρατιώτης ρίξουν στη μάχη της επιβίωσης με τόλμη και θάρρος. Δες, όλα είναι διαφορετικά όταν χαμογελάς, όταν λάμπει μέσα σου ο ήλιος της αγάπης. Τώρα δε μοιάζουν όλα μουντά αλλά με χρώμα, το χρώμα που πρέπει να δίνουμε στη ζωή μας.
Εσύ, εγώ κι ο καθένας μας είμαστε ο ζωγράφος που βάζει το δικό του χρώμα στον καμβά της ζωής του και διαλέγει αν θα είναι φωτεινό ή σκοτεινό. Κι είναι τόσα πολλά τα χρώματα, τόσες οι επιλογές. Η ζωή μας όμως είναι μονάχα μία και καλούμαστε να την κάνουμε όσο πιο όμορφη γίνεται.
Ας διαλέξουμε λοιπόν τα πιο φωτεινά, τα πιο όμορφα χρώματα, για να της φτιάξουμε έναν ήλιο που θα τη φωτίζει και θα τη ζεσταίνει καθημερινά, έναν ουρανό καθάριο που θα τη γεμίζει πίστη και δύναμη, ένα περιβόλι με ολάνθιστα λουλούδια σημάδι ελπίδας κι αισιοδοξίας κι ένα ουράνιο τόξο σύμβολο ευτυχίας κι ευημερίας ενάντια στις δυσκολίες και στις κακοτοπιές, δίνοντάς της ένα άλλο νόημα, αυτό της ευτυχίας, το πιο λαμπρό και το πιο όμορφο, αυτό που της πρέπει. Γιατί απλά μπορούμε!