Κάποτε λέει οι άνθρωποι δεν είχαν ανάγκη τους ψυχολόγους.
Είχαν τους φίλους τους…
Σήκωναν ένα τηλέφωνο και έβγαιναν για ένα καφέ, ένα ποτό και άρχιζαν την κουβέντα…
Και σήμερα… τσουπ!… στέλνεις ένα μήνυμα, παίρνεις ένα τηλέφωνο και κανονίζεις να τα πεις με το φίλο σου.
Ανακαλύπτεις ότι εκεί που βγήκατε να μιλήσετε για το θέμα που σε απασχολεί, ο φίλος σου μάλλον θέλει να σου μιλήσει για τα δικά του.
Καλύτερα να τα πω σε έναν Ειδικό Ψυχικής Υγείας, σκέφτεσαι, αφού ο καθένας έχει τα δικά του προβλήματα και που χρόνος και όρεξη να ασχοληθεί και με τα δικά μου.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση!
Αυτό που θα σου δώσει ο φίλος, δεν θα στο δώσει ο Ειδικός Ψυχικής Υγείας και αυτό που θα πάρεις από τον Ειδικό Ψυχικής Υγείας δεν μπορείς να το πάρεις από ένα φίλο, όσο καλός και να είναι.
Η φιλία όταν είναι αληθινή, έχει βάθος και καθαρότητα, είναι μεγάλη ευλογία στη ζωή μας!
Και οι καθαροί, ανήσυχοι πνευματικά άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια και την ουσία μέσα τους, τέτοιες σχέσεις ψάχνουν… αυτές που τους εξελίσσουν, τους βοηθάνε, τους πάνε μπροστά!
Γιατί πρώτα απ’ όλα θέλουν να είναι φίλοι με τον ίδιο τους τον εαυτό και ότι το προάγει αυτό, το αναζητούν… είτε λέγεται καλός φίλος, είτε βοήθεια ενός Ειδικού!
