Καλή δύναμη! Να ‘χεις δύναμη! Να είσαι δυνατός! Ευχές που ακούγονται συχνά από τους γύρω μας και τις δίνουμε κι εμείς οι ίδιοι σε άλλους. Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία να σκεφτώ, τί είναι η προσωπική δύναμη. Από πού την αντλεί ο σημερινός άνθρωπος, όταν “χτυπιέται” από παντού; Πώς αντιμετωπίζει το κακό κλίμα στη δουλειά, τα δεινά οικονομικά του, την κατάθλιψη που καραδοκεί;
Σκέφτηκα ότι το πρώτο κομμάτι που πρέπει να δουλέψουμε είναι η αποδοχή τού φόβου, στο να ξεπεράσουμε τα προβλήματα. Αυτό το σκοτάδι που μας αποπροσανατολίζει και όλα μοιάζουν αδιέξοδο. Ο φόβος να κάνουμε το παρακάτω βήμα: να ορθώσουμε ανάστημα, λέγοντας την άποψή μας, να εγκαταλείψουμε την υπάρχουσα δουλειά μας, ν’ απομακρυνθούμε από άτομα που διασφαλίζουν-φαινομενικά-τη ζώνη άνεσής σας.
Το επόμενο κομμάτι έχει να κάνει με την αυτοβελτίωση: αναγνωρίζω τις αδύναμες πλευρές μου. Δεν επαναπαύομαι στην άγνοιά μου. Έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Θέλω να τον στιλώσω, άρα βάζω σκαλωσιές στα υποστιλώματά μου. Ας πάρουμε σοβαρά τον εαυτό μας. Η εξάντλησή του μας παραλύει, χρειαζόμαστε ανατροφοδότηση.
Προσωπική δύναμη είναι να κρατάς όρθιο τον κορμό τής ύπαρξής σου, όταν όλα προμηνύουν καταστροφή. Είναι η αντοχή και όχι η ανοχή στα χτυπήματα των άθλιων και μοχθηρών, αυτών που ψάχνουν να μειώσουν, να υποβιβάσουν, να προσβάλλουν, να φωνάξουν, να πληγώσουν. Εμείς, οφείλουμε ν’ ανεβαίνουμε το δρόμο τής δημιουργίας και ν’ ατενίζουμε τις επιδιώξεις μας, όπως το βέλος τον στόχο του.
Προσωπική δύναμη αντλούμε από μία ισορροπημένη πνευματική υγεία. Αντλώ από τ’ αποθέματα χαμόγελου και γαλήνης, όταν ξέρω ν’ αφουγκραστώ τις αληθινές μου ανάγκες. Δεν παίζω θέατρο στον ίδιο μου τον εαυτό, με ακούω, δεν με αγνοώ, όταν καρδιά και λογική κονταροχτυπιούνται. Γυρίζω το κεφάλι στον πόνο, ξεριζώνω τους εφιάλτες και κοιτάζω την φωτεινότερη πλευρά τού εαυτού μου.
Προσωπική δύναμη τελικά, σημαίνει να τιμάς το σώμα σου και την ψυχή σου, να κοιτάζεις ενδότερα, να μάθεις να ζεις ειρηνικά μαζί σου. Να έχεις “έξυπνη” επιμονή κι ευελιξία. Θέλω να μένω έκθαμβη με μένα. Θέλω να βλέπω τον κρυμμένο ήρωά μου να βγαίνει απ’ το καβούκι του. Γιατί, ακόμα κι αν βρίσκομαι στα βρώμικα νερά ενός πηγαδιού, κι αν ακόμα υπάρχει γύρω μου υγρασία και μούχλα, ξέρω πως, αν σηκώσω αποφασιστικά το κεφάλι, εκεί πάνω βρίσκεται ένας λαμπερός ήλιος.