Πρέπει να ομολογήσω ότι κάμποσες φορές με πιάνει πανικός που δεν είμαι φορτωμένη με τόσα πράγματα που βλέπω σε προσφορά. Είμαι άνθρωπος που πνίγομαι όταν έχω ένα κατακλυσμό από πράγματα γύρω μου, κυρίως, όταν ξέρω πόσο λίγο θα τα χρησιμοποιήσω.
Αυτό ισχύει και στην κουζίνα. Όταν φτάνει η ώρα που θα μπουν τα μπαχαρικά πολλές φορές λέω αχ μακάρι να είχα κι αυτό, μακάρι να είχα…
Ή μάλλον ψέμματα λέω. Αυτό μου συνέβαινε στις αρχές της σταδιοδρομίας μου ως μαγείρισσα. Τώρα πλέον, αρκούμαι στα βασικά και σε αυτά που ξέρω ότι θα χρησιμοποιήσω επειδή αρέσουν στην οικογένεια.
Και ποια είναι αυτά;
Για μένα το πιπέρι το μαύρο, το μιξ πιπεριών, η κανέλα, το κύμινο, το πιπέρι τσίλυ, ή ακόμη και το πουλ πιμπέρ, η γλυκιά, κόκκινη πάπρικα, το κάρυ, η ρίγανη, το γνήσιο, καθαρό αλάτι, ή το καπνιστό αλάτι είναι εκείνα που προσέχω να μην μου λείψουν ποτέ.
Με την κανέλα, το πιπέρι, το τσίλυ, την πάπρικα και το αλάτι φτιάχνω σάλτσα ντομάτας για το κοκκινιστό.
Με το κύμινο, την ρίγανη, το μιξ πιπεριών, προσθέτοντας και σκόρδο, φτιάχνω μυρωδάτη μαρινάδα για το λεμονάτο.
Μπορώ να κάνω κι άλλους συνδυασμούς χρησιμοποιώντας και άλλα αρωματικά φυτά όπως ο βασιλικός .
Για μένα αυτά είναι τα βασικά υλικά που χρησιμοποιώ. Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, που έχουν το συρτάρι τους γεμάτο από βαζάκια με διάφορα μπαχαρικά από τα πιο παράξενα του κόσμου, κάρδαμο, κρόκο, άνθη μοσχοκάρυδου, μαυροσούσαμο αξιοζήλευτο!
Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε;
