Έρωτας με την πρώτη ματιά

Έρωτας με την πρώτη ματιά

Τυχαία συνάντηση, πρώτη συνάντηση, τυχαία ματιά, πρώτη ματιά.. αρκετή για χαθεί ο κόσμος από γύρω του. Βράδυ Σαββάτου σε μια πόλη που δεν κοιμάται, μα και καθένας κοιμάται στη μοναξιά του. Βρέθηκαν να ψάχνουν εφημερίδες για την επόμενη μέρα και στις αόρατες αγγελίες για τις ανοιχτές καρδιές του απάντησε εκείνη με τον ερχομό της. Είναι τελικά μαγεία πώς όταν δυο άνθρωποι αληθινοί βρεθούν, δε χρειάζεται να ειπωθούν πολλά, η πρώτη τους ματιά είναι ήδη το παρελθόν τους.

Η νυχτερινή πόλη τους περίμενε να της δώσουν χρώμα κόκκινο του πάθους και μενεξεδί της μελαγχολίας. Γιατί η ένωσή τους δεν ήταν παρά η αρχή ενός άδοξου μεγάλου έρωτα, που θα γέμιζε αιωνιότητα τις μοναχικές τους στιγμές, έρωτας μελαγχολικός χωρίς αύριο, έρωτας λαμπρός σαν πυροτέχνημα, έρωτας δακρυσμένος από τον πόνο των κορμιών που ενώνονται με μανία και ιερό πάθος…

Όλα έγιναν αυτόματα σχεδόν μηχανικά… όπως το στόμα του καλοκαιριού ξεδιψάει αχόρταγα με το νερό, έτσι κι οι δυο τους ρουφούσαν αχόρταγα κι ακόρεστα την ανάσα τους που ενωνόταν σε κραυγή και λυγμούς. Τα χείλη τους έγιναν σταγόνες από αίμα καρδιάς, κόκκινα και φλογισμένα, ψιθύριζαν λόγια ανείπωτης αγάπης που χάνονταν στους αναστεναγμούς…

Τα χέρια τους έδεσαν σφιχτά και σφάλισαν το μικρό τους σύμπαν… το σώμα τους, γιατί το σώμα που τους ταξίδευε μαζί ήταν ένα, γυάλιζε στο φεγγάρι μυρωμένο με ιδρώτα και δάκρυα… πλασμένο από τον ένα για τον άλλο, σώμα πλασμένο γι’ αυτή τη μία και μοναδική νύχτα. Και το πάθος… πάθος αρχέγονο, βίαιο, μυστηριακό, τελετουργικό, τους έκανε μικρούς θεούς, μεγάλους ήρωες που υποκύπτουν στη μοίρα. Σώματα που σπάνε τα κύματα της φουρτουνιασμένης ηδονής τους, σώματα που κρύβονται το ένα μέσα στο άλλο, σώματα που λιώνουν το ένα στο άλλο.

Υγρά τζάμια, υγρά φιλιά, υγρά χάδια, υγρά μάτια…τέλειωσαν όλα. Άδειασε η ψυχή τους καημούς, γέμισε το κορμί τους έρωτα… άδειασε η καρδιά τους πόνους και μοναξιά και γέμισε η ζωή τους ήχους από φιλιά και ίμερου λόγια.

Μενεξεδί της αυγής και της μελαγχολίας… το βλέμμα του αποχαιρετισμού, βλέμμα χαμένο στο χτες που στοίχειωσε τη ζωή τους… σημάδια στο κορμί που μένουν ανεξίτηλα μαζί με την αλήθεια ενός τυχαίου έρωτα… σύντομου κι ατέλειωτου.

Γύρισαν στο κέντρο της πόλης, αμίλητοι έχοντας τη γεύση τους στα χείλη… έτοιμοι να πουν καλημέρα γι’ αντίο.

«Σε θέλω ξανά και πολύ… για πολύ» της είπε… και τίποτα δεν τέλειωσε!

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments