Στο mini market της γειτονιάς -που εφημερία έχει πάντα, όπως λέει και ο στίχος του άσματος- μπήκε ο κύριος Λευτέρης χαμογελαστός με το μπαστουνάκι του. “Ένα ματσάκι άνηθο θέλω”, λέει στην κοπέλα που δουλεύει εκεί.
Ο κύριος Λευτέρης είναι γύρω στα ογδόντα, λευκά μαλλιά, λευκό μουστάκι, μα με δυό μάτια γελαστά, σπινθηροβόλα. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς πως στα νιάτα του θα πρέπει να ήταν πολύ ζωηρός.
“Τι θα τον κάνεις τον άνηθο κύριε Λευτέρη;”, τον ρωτάει η κοπέλα.
“Θα φτιάξει πίτα η κυρά μου και χρειάζεται άνηθο. Μη μου πεις δεν έχεις;” απάντησε ο κύριος Λευτέρης με μια δόση ανησυχίας στο βλέμμα.
“Έχω ναι”, είπε χαμογελαστα η κοπέλα.
“Αχ τι ωραία, προς στιγμήν ανησύχησα, δεν ξέρεις με τη λαχτάρα περιμένω κάθε φορά που φτιάχνει πίτα η κυρά μου, να φάω από δαύτη. Εξήνα χρόνια μαζί βάλε με νου σου κοπελιά μου, πόσες πίτες μπορεί να γεύτηκα από τα χέρια της. Κι όμως κάθε φορά, είναι σα να τρώω για πρώτη φορά!” είπε με ενθουσιασμό ο κύριος Λευτέρης.
“Τόσο νόστιμη την φτιάχνει;” ρώτησε η κοπέλα.
“Τόσο κι άλλο τόσο! Ό,τι είναι φτιαγμένο από χέρια που αγαπάς είναι μοναδικά νόστιμο! Θα σου έχει τύχει, αλλά κι αν δεν σου έτυχε, θα έρθει η ώρα και τότε θα καταλάβεις τι σου λέω!Παρακαλάω τον Θεό να με πάρει πρώτο ή και τους δυό μαζί,θα είναι μαρτύριο για μένα αν πάρει εκείνη πρώτα και μείνω χωρίς την παρουσία της, χωρίς τα δυό της χέρια που όλα τα φτιάχνουν με αγάπη…θα είναι μαρτύριο…” είπε ο κύριος Λευτέρης.
Η κοπέλα χαμογέλασε αμήχανα, του έδωσε ένα ματσάκι άνηθο, ο κύριος Λευτέρης πλήρωσε, καλημέρισε κι έφυγε χαμογελαστός.
Οι άνθρωπoί μας, η αγάπη που μας δώσανε, η παρηγοριά στα δύσκολα, η ασφάλεια που νιώθουμε πιάνοντας μας το χέρι στις ανηφοριές της ζωής, τα χαμόγελα τους, η αγκαλιά τους.
Οι άνθρωποί μας. Να τους εκτιμούμε, να τους δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας όσο είναι εδώ. Να τους δείχνουμε την αγάπη μας και να τους λέμε όσα νιώθουμε όσο μπορούν και ακούνε.
Οι άνθρωποί μας, που είτε είναι ένας, είτε πολλοί, είτε οικογένεια, παιδιά, είτε φίλοι καρδιακοί, είτε περαστικοί μα καθοριστικοί στην ζωή μας…να τους δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας και να εισπράττουμε την δική τους.
Μόνο ετούτο μένει, η αγάπη που δώσαμε, η αγάπη που λάβαμε.
Σ.Σ. Πραγματικό γεγονός που συνέβη στο mini market της γειτονιάς μου ένα απόγευμα Κυριακής.