Καθισμένη σ ένα από αυτά υπέροχα καλντερίμια κυκλαδίτικου νησιού..
Παρατηρώντας το πήγαινε έλα του κόσμου..
Όλα τα Έθνη.. ολες οι φυλές…σε ενα αντάμωμα εκεί στο κυκλαδίτικο νησί..
Κάτω απο εναν ηλιο ή ενα φεγγαρι..δεν εχει σημασία..να φωτίζει ψηλά..με ολες τις εννοιες ,σκεψεις αφημενες πίσω…
Καθισμένη λοιπόν να ξαποστάσω παρατηρούσα..
Όλοι αυτοι οι άνθρωποι τοσο διαφορετικοί και ομως τόσο ίδιοι..
Όμορφες ψυχές που τους ένωνε το καλντερίμι..ο δρόμος..
Άνθρωποι που ίσως ποτέ να μην ξανά ανταμώνανε μα αρκούσε αυτό το στιγμιαίο συναπάντημα για να τονίσει την ανάγκη της ψυχής για ταξίδι,δρόμο,γαλήνη.. αρμονία..
Πρόσωπα φωτεινά γαλήνια..χαμογελαστά..
Μα θα μου πεις όλοι χαρούμενοι ήταν..;
Κι ομως αγαπητέ αναγνώστη εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι είχα επιλέξει να βλέπω την Ψυχή τους … Ναι την Ψυχή τους..
Αυτό το καλντερίμι μου δίδαξε πως τα πάντα πηγαίνουν και έρχονται και οι στιγμές κ οι άνθρωποι..
Ειναι επιλογή κ απoφαση λοιπόν πού θα κάνεις focus ..
Έγινα παρατηρητής στιγμών λοιπόν κάτω από το φως του κυκλαδίτικου αυτού νησιού της πιο ωραίας Χώρας του κόσμου..
Επικεντρώθηκα στην αξία της Στιγμής και επέλεξα τη φωτεινή πλευρά της..
Και αμέσως τότε κατανόησα την ιστορία του δρόμου /καλντεριμιού ακομη μια φορά..
Δεν είναι ο δρόμος..ο προορισμός λοιπόν..αλλά το ταξίδι που κάνει τη διαφορά..
Το ταξίδι Μέσα μας..σε οτι βλέπουμε και ανταμώνουμε..
αυτό το ..καθρέπτισμα το Δικο Μας..
Εχε του νου σου λοιπόν σε οτι συναντάς ..σε ότι ανταμώνεις..καθρέπτισμα δικό σου είναι…
Εσύ τί βλέπεις λοιπόν..;;
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού..