“Ένα αληθινό παραμύθι!”
Έκλεισα όλες τις οθόνες.
Κούρασαν τα μάτια μου.
Άνοιξα τα φωτάκια της ψυχής μου να Σε συναντήσω.
Ακολουθώ ένα άστρο λαμπρό που κοντά Σου θα με φέρει.
Εσύ σε λίγες μέρες θα γεννηθείς και πάλι για να μας υπενθυμίσεις αυτά που οι άνθρωποι συνεχίζουν να ξεχνούν…
Κι όμως φέτος μέσα μου, σ’ αυτή την ζοφερή εποχή που μας ζώνει, θεριεύει η ελπίδα πως πολλοί θα Σε δουν, θα Σε αναζητήσουν, θα αναρωτηθούν…
Όλα φωνάζουν στον τρόμο και στο φόβο που τεχνηέντως σπείρεται… όμως πόσο σαλός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που τίποτα από αυτά να μην τον αγγίζει;
Σαλός (τρελός) που στην καρδιά του ζητά Εσένα να έρθεις να γεννηθείς!
Αυτή τη ζεστασιά να μου δωρίσεις, με αυτήν την ειρήνη και την αγαλλίαση, την ψυχή μου να γεμίσεις.
Τι νόημα έχει μια ζωή που δεν μπορείς να αγγίξεις τους ανθρώπους που αγαπάς; να βγεις να περπατήσεις ελεύθερος στο δρόμο να σεργιανίσεις; Να ταξιδέψεις; Να ονειρευτείς; Να ζήσεις;
Τι νόημα έχει να έχεις την ύλη, μα να μη χαίρεσαι;
Τι νόημα έχει να έχεις, μα όχι να είσαι;
Έχουμε σήμερα, δεν είμαστε.
Κατέχουμε και φοβόμαστε μη χάσουμε ότι έχουμε.
Εσύ γεννήθηκες ταπεινός και πράος σε έναν στάβλο, μέσα σε μια φάτνη με λίγα άχυρα να ζεσταίνουν το βρεφικό κορμάκι Σου.
Ωραίο παραμυθάκι για πολλούς, μια ωραία ιστορία να ‘χουμε να στολίζουμε Χριστουγεννιάτικα δέντρα με λαμπάκια, μα όχι όμως τις καρδιές μας.
Κι όμως φέτος μικρέ μου Χριστούλη, νιώθω πως αυτή την αληθινή σου ζεστασιά πολλοί θα την αναζητήσουν… ίσως γιατί πολύς κόσμος αρχίζει να νιώθει πως αυτό που ζούμε και μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας, είναι πολύ ζοφερό για τα ανθρώπινα μέτρα.
Κι εσύ γεννήθηκες για να ενώσεις τους Ανθρώπους μέσα απ’ την Αγάπη, ενώ σήμερα κάτι και κάποιος άλλος προσπαθεί να χωρίσει τους ανθρώπους μέσα απ’ το φόβο.
Έτσι, θα μένω εδώ, κάθε νύχτα να Σε κοιτώ, να παίρνω δύναμη, να γεμίζω ελπίδα, να νιώθω ασφάλεια πως ό,τι κι αν συμβαίνει τίποτα και κανένας δεν μπορεί να με βλάψει, όταν Εσένα έχω μαζί μου.
Εύχομαι από το μυστήριο της γέννησής Σου, εκεί στη γεμάτη ζεστασιά από άχυρα φάτνη Σου, οι περισσότεροι να νιώσουν τη ζεστασιά της υπάρξής Σου και να μη μείνουν με τον αχυρένιο φόβο που παγώνει τις καρδιές.
Εύχομαι, προσεύχομαι και ελπίζω πως ένα “παραμύθι” θα νικήσει τα όποια σενάρια επιστημονικής νοσηρής φαντασίας.
Μεταξύ μας… είμαι σίγουρη!
Καλή δύναμη σε όλους μας!
