Η αντίληψη έχει συνοχή. Ό,τι βλέπεις , καθρεφτίζει τις σκέψεις σου. Και οι σκέψεις σου απλώς καθρεφτίζουν την επιλογή σου για το τι θέλεις να δεις.
Οι αξίες σου το καθορίζουν αυτό, γιατί αυτό στο οποίο δίνεις αξία είναι αυτό που θέλεις να βλέπεις, πιστεύοντας ότι αυτά που βλέπεις υπάρχουν πράγματι εκεί. Κανείς δεν μπορεί να δει ένα κόσμο , στον οποίο ο νους του δεν εκχωρεί αξία. Και κανείς δεν μπορεί ν’αποτύχει να βλέπει αυτό που πιστεύει ότι θέλει.
Εντούτοις, ποιος μπορεί να μισεί και ν’αγαπά ταυτοχρόνως; Ποιος μπορεί να επιθυμεί αυτό που δεν θέλει να είναι πραγματικό; Και ποιος μπορεί να επιλέξει να δεί έναν κόσμο , τον οποίο φοβάται; Ο φόβος πρέπει να τον κάνει τυφλό, και το όπλο του γι’αυτό είναι : Αυτό το οποίο φοβάσαι να δείς, δεν μπορείς να το δεις. Η αγάπη και η αντίληψη λοιπόν πάνε χέρι-χέρι , αλλά ο φόβος κρύβει στο σκοτάδι αυτό που είναι εκεί.
Τι λοιπόν, μπορεί να προβάλει ο φόβος πάνω στον κόσμο; Τι μπορεί να γίνει ορατό στο σκοτάδι που να είναι πραγματικό; Η αλήθεια επισκιάζεται από τον φόβο και αυτό που μένει είναι απλώς φαντασιακό. Όμως , τι μπορεί να είναι πραγματικό στις τυφλές φαντασιώσεις που γεννιούνται από πανικό; Τι μπορεί να ήθελες ωστέ να βλέπεις αυτό; Τι θα ήθελες να κρατήσεις σε ένα τέτοιο όνειρο;
Ο φόβος έχει φτιάξει όλα όσα νομίζεις ότι βλέπεις. Όλος ο διαχωρισμός , όλες οι διακρίσεις , και η πλειονότητα των διαφόρων που πιστεύεις , φτιάχνουν τον κόσμο. Αυτές δεν υπάρχουν εκεί. Ο εχθρός της αγάπης τα έχει επινοήσει αυτά. Όμως, η αγάπη δεν μπορεί να έχει κανένα εχθρό, και άρα αυτοί δεν έχουν αιτία, δεν έχουν ύπαρξη και δεν έχουν συνέπειες. Μπορεί να τους αποδοθεί αξία, αλλά παραμένουν μη πραγματικοί. Μπορούν ν’αναζητηθούν αλλά δεν μπορούν να βρεθούν.
Σήμερα δεν θα τους αναζητήσουμε , ούτε θα σπαταλήσουμε την ημέρα αναζητώντας αυτό που δεν μπορεί να βρεθεί.
Είναι αδύνατον να βλέπεις δύο κόσμους, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους αλληλοεπικάλυψη. Όταν αναζητάς τον ένα, ο άλλος εξαφανίζεται . Όμως ένας μένει. Αυτοί είναι το φάσμα της επιλογής πέρα από το οποίο δεν μπορεί να κινηθεί η επιλογή σου. Το πραγματικό και το μη-πραγματικό υπάρχουν όλα εκεί για να επιλέξεις αναμεσά τους, και τίποτα πέρα απ’αυτά.
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να μην κάνουμε κανένα συμβιβασμό, εκεί οπού κανείς δεν είναι δυνατός. Ο κόσμος που βλέπεις είναι η απόδειξη ότι έχεις ήδη κάνει μια επιλογή τόσο εμπεριεκτική όλων, όσο είναι και η αντίθετη της. Αυτό που θα μάθουμε σήμερα είναι κάτι περισσότερο και όχι απλώς το μάθημα ότι δεν μπορείς να βλέπεις δύο κόσμους. Διδάσκει επίσης ότι ο ένας που βλέπεις έχει πολύ συνοχή από την οπτική γωνία που τον κοιτάς. Είναι όλος ένα κομμάτι γιατί πηγάζει από ένα συναίσθημα και καθρεφτίζει την πηγή του σε όλα όσα βλέπεις.
Ξεκίνησε την έρευνα σου για τον άλλο κόσμο ζητώντας ένα σθένος μεγαλύτερο από το δικό σου, και αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που αναζητάς. Δεν θέλεις ψευδαισθήσεις. Περιμένεις ο Θεός να σε βοηθήσει καθώς λες :
Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους. Ας δεχτώ το σθένος που ο Θεός μου προσφέρει και ας μην δω καμία αξία σ’αυτόν τον κόσμο, ώστε να βρώ την ελευθερία μου και την λύτρωση μου.
Ο Θεός θα είναι εκεί. Γιατί κάλεσες την μεγαλύτερη αδιάπτωτη δύναμη , η οποία θα κάνει αυτό το γιγάντιο βήμα μαζί σου με ευγνωμοσύνη. Ούτε θ’αποτύχεις να δεις τις ευχαριστίες Του να εκφράζονται με απτές αντιλήψεις και με αλήθεια. Δεν θ’αμφισβητήσεις αυτό που θα κοιτάξεις γιατί παρότι είναι αντίληψη, δεν είναι το είδος της όρασης που τα μάτια σου μόνα έχουν δει ποτέ. Και θα γνωρίσεις ότι το σθένος του Θεού σε στήριξε καθώς έκανες αυτήν την επιλογή.
Απέρριψε εύκολα τον πειρασμό σήμερα, όποτε εμφανιστεί, απλώς ενθυμούμενος τα όρια της επιλογής σου. Το πραγματικό ή το μη-πραγματικό, το ψεύτικο ή το αληθινό , είναι αυτό που εσύ βλέπεις και μόνο αυτό που εσύ βλέπεις. Η αντίληψη έχει συνοχή με την επιλογή σου και η κόλαση ή ο Παράδεισος έρχονται σε σένα ως ένα.
Αποδέξου ένα μικρό μέρος της κόλασης ως πραγματικό, και έχεις κλείσει τα μάτια σου και έχεις καταδικάσει την όραση σου, και αυτό που θα στηρίξεις θα είναι πραγματικά η κόλαση. Όμως , η αποδέσμευση του Παραδείσου ακόμα παραμένει μέσα στο φάσμα της επιλογής σου, για να πάρει τη θέση όλων όσων η κόλαση σου δείχνει. Το μόνο που χρειάζεται να πεις προς οποιοδήποτε μέρος της κόλασης , με όποια μορφή και να πάρει είναι απλώς αυτό :
Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους. Ζητώ την ελευθερία μου και την λύτρωση μου και αυτό δεν είναι ένα τμήμα αυτού που θέλω.
Απόσπασμα από το βιβλίο εργασιών του βιβλίου “Ένα μάθημα στα Θαύματα” Μάθημα 130 με τίτλο “ Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους ”