Εγκλωβίζοντας τις φυσικές δονήσεις σε μια κρέμα. Μόνο το θεωρητικό κομμάτι κουράζει. Ας μιλήσουμε πρακτικά, εργαστηριακά. Η πιο συχνή ερώτηση μαθητών είναι πως χρησιμοποιούμε τα φυτά, φρέσκα ή αποξηραμένα-αφυδατωμένα;
Η απάντηση είναι απλή. Έχει κυριαρχήσει να λέγεται πως πρέπει να δουλεύουμε με αποξηραμένα ή αφυδατωμένα γιατί το φυτό δεν έχει υγρασία, παρά μόνο τις ουσίες που χρειαζόμαστε.
Εδώ τίθεται ένα ερώτημα. Έχει μόνο τις ουσίες που χρειαζόμαστε ή και το νερό αποτελεί κάτι το επιθυμητό κι όχι επιπλέον βάρος; Μιλώ πάντα για φυτά που βρίσκουμε ελεύθερα στη φύση, αυτοφυή σε βουνά, λίμνες, παραθαλάσσια, οπουδήποτε δεν υπάρχει ανθρώπινη παρουσία να ραντίσει ή να μολύνει τον τόπο.
Παράδειγμα τα φυτά ανάμεσα σε πλάτανους και λεύκες γύρω από μια πηγή. Το νερό της έχει ενωθεί κι εμπλουτιστεί από άλλα υπόγεια νερά, πετρώματα, ρίζες φυτών, φυλλώματα, ολόκληρους πολύτιμους χώρους θεραπείας που η φύση έχει εκχυλίσει σ’ αυτό κι έρχεται φέρνοντας κληρονομιά υγείας σ’ εμάς. Είναι ένα υπερόπλο υγείας το οποίο έχει δεχτεί τις ιαματικές δονήσεις και ταλαντώσεις απ’ όλη την υπέροχη διαδρομή του κι έρχεται να δώσει το πολύτιμο φορτίο σ’ εμάς μέσω των φυτών που συντηρεί και στην πορεία του, αλλά και στα φυτά της πηγής που έχουμε μπροστά μας.
Πιείτε απ’ αυτό το νερό προτού ξεκινήσετε τη συλλογή φυτών, πλύντε τα χέρια, το πρόσωπο, το κεφάλι, το λαιμό και αφεθείτε να στεγνώσετε από το ζωογόνο αέρα. Αυτή η διαδικασία βοηθά πολύ στο να συντονιστείτε με τις δονήσεις του περιβάλλοντος χώρου, αλλά και τις αναπνοές των φυτών, και από ανατομικής πλευράς της φυσιολογίας τους, αλλά και του δρόμου που επιβάλουν τα ίδια για την προτεινόμενη αναλογία τους, είτε πρόκειται για βάμμα, είτε για ένα απλό εκχύλισμα σε λάδι ή νερό. Εκεί θα καταλάβετε και το μεγαλείο της άσκησης μη- βίας κατά τη συλλογή. Δε μπαίνουμε σαν τανκς σε δάσος καταστρέφοντας τα πάντα. Μπαίνουμε με ταπεινότητα, μαζεύουμε ότι χρειαζόμαστε, χαρτογραφούμε την αποικία των φυτών και δεν την αποδεκατίζουμε. Η άσκηση βίας κατά τη συλλογή ή κατά την αποθήκευση προκαλεί τέτοιο σοκ στα φυτά που μόνο υγιή φάρμακα ή καλλυντικά δεν θα μας αποδώσουν.
Για να διατηρήσουμε ακόμη ζωντανή την αναπνοή των φυτών το καλύτερο θα είναι να φτιάξουμε αμέσως το βάμμα και τα έλαια μας, την ίδια μέρα. Εγώ προσωπικά για βάμμα πάω μαζί με τα υλικά μου, συλλέγω κι εμβαπτίζω στα δοχεία. Για κρέμες ή οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιώ το νερό την ίδια μέρα με μέγιστο περιθώριο τις δυο. Για να έχετε το απόλυτο αποτέλεσμα μην ανακατεύετε με μίξερ, αλλά με το χέρι κι όχι διαρκώς. Μετά από 2-3 εικοσιτετράωρα “ξεκούρασης” οι κρέμες είναι έτοιμες και αποθηκεύουμε. Αν συγκρίνετε αυτή την κρέμα με κάποια από μιξεράκι που μπορούμε σε μισή ώρα να ετοιμάσουμε θα αναρωτιέστε αν είναι κρέμες ίδιες-κι ας έχουν ακριβώς τα ίδια υλικά.
Είναι άλλο να έχεις την πάλουσα καρδιά της φύσης στο χέρι κι άλλο να αποθηκεύεις ένα πτώμα της και να καμώνεσαι πως είναι φυσικό κι υγιεινό.
Νεκρό είναι και δεν προσφέρεις έτσι ζωή.