«Δραστική ουσία: Αντιβαρύτητα»

Δραστική ουσία

«Έλα να μείνεις ένα καλοκαίρι εδώ και θα σε κάνω εγώ δελφινάκι στο κολύμπι» είπε ο ηλικιωμένος, αλλά καλοστεκούμενος, θείος και στα εξόφθαλμα – από την απορρυθμισμένη λειτουργία του θυρεοειδή – μάτια του, έλαμψε στιγμιαία ένα φως, σαν από ένα νυχτερινό τρένο, που και οι δυο πολύ φοβόμασταν ότι έχουμε από καιρό χάσει… «μεγάλωσα θείε»…

Έτσι ξαφνικά φύσηξε ένας αέρας παρδαλός, που παρέσυρε και στροβίλισε πρόσωπα και πράγματα κι έγινα κάμποσων χρονών. Με απίθωσε αναμαλλιασμένη στο παρόν, λες και με επέστρεψαν στη Γη, μετά από χρόνια, εξωγήινοι απαγωγείς που βγήκαν στη σύνταξη. Δεν είμαι σίγουρη πού βρίσκομαι. Οι συνομήλικοί μου, μου μοιάζουν μασκαρεμένοι σε μία αταίριαστη εκδοχή αυτού που είχα ως παιδί στο μυαλό μου για το τι είναι “οι μεγάλοι”. Άντε καλέ, αφού είμαστε μικροί ακόμα εμείς… άσπρισες βρε Τάκη.

Στέκω σαστισμένη, με μία υποβόσκουσα ζαλάδα κι έναν πόνο να παραμονεύει ανά πάσα στιγμή να με πιάσει, όλο και κάπου. Αλλόκοτα χρώματα, σχήματα και ευαισθησίες απειλούν να εμφανιστούν στους ιστούς μου και οι ιατρικοί όροι που μου απευθύνουν σαν να έχουν γίνει πιο «γιαγιαδίστικοι» βρε παιδί μου. Ταλαιπωρούμαι από τις υπενθυμιστικές σκουντιές που μου ρίχνει στα κλεφτά η φθορά και από μία θιγμένη βεβαιότητα ότι ο χρόνος δεν έπαιξε τίμια. Με ξεγέλασε. Μου είπε «κοίτα εκεί!» και μέσα σε αυτήν τη μικρούλα στιγμή, ώσπου να γυρίσω το κεφάλι μου, η «νιότη» πέρασε. Φεύγοντας βιαστικά, τράβηξε και παρέσυρε το νήμα και ξηλώθηκε η υπομονή μου, μέχρι πάνω… θυμώνω και κρυώνω εύκολα τώρα.

Σε χώρους που άλλοτε «διέπρεπα» τώρα τριγυρνάω σαν αυτά τα αποπροσανατολισμένα ζώα των ντοκιμαντέρ, που έχουν χάσει το φυσικό τους περιβάλλον. Σαν αρκουδίτσα που δεν έχει παγόβουνο. Σα λέαινα που δεν κυνηγάει.

Η βαρύτητα, βάλθηκε να πλάσει στο σώμα μου ξεπατικωτούρες από τα χυμένα αντικείμενα του Νταλί. Όλα προς τα κάτω τα τραβάει με τα χοντρά της δάχτυλα. Μέχρι και τις άκρες των χειλιών μου επιχειρεί να στρέψει προς τα κάτω κάτι φορές, σε «αντί-χαμόγελο». Όμως, σε αυτήν την ασταμάτητη διελκυστίνδα ενάντια στην αρχόντισσα της ύλης, παίζω με συμμάχους δυνατούς.

Έχω την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου πια. Έχω τον άνεμο από πολλά «φυσηγμένα» κεράκια γενεθλίων να κυματίζει στο κοντάρι μου μία σημαία αγέρωχη, για να μπαίνω στις μάχες μου ηρωικά ή απλά να στέκομαι στη δροσερή σκιά της. Μπορώ να φοράω ρούχα αταίριαστα και να δένω στους καρπούς μου βραχιόλια –προστάτες, πολύχρωμα. Μπορώ να χορεύω όπως θέλω. Κι όταν χιονίζει, μπορώ να βγάζω χωρίς ντροπή τη γλώσσα μου να χορταίνω χιονονιφάδες.

Έχω ανθρώπους που με αγαπούν έτσι όπως είμαι και ακριβώς γι αυτό. Που με φορτώνουν «πεσκιέσια» νόστιμα και ελέγχουν δυο φορές το καπάκι μη μου χυθεί το περιεχόμενο στο δρόμο. Που μου λένε «να τρως!», που είναι η πιο φροντιστική προτροπή και «να προσέχεις τον εαυτό σου!» που είναι η πιο σοφή παρότρυνση. Που με συμπεριλαμβάνουν στην προσευχή τους. Που θέλουν να μου μάθουν μακροβούτια, για φαντάσου. Είμαι τυχερή. Που ακόμα προλαβαίνω, που σώνομαι την τελευταία στιγμή από κινηματογραφικούς υπερήρωες, που ο ανοιξιάτικος αέρας μπορεί να μου φέρει στα μαλλιά ανθάκια αμυγδαλιάς, που ζω…

Μπορώ και μοιράζομαι λόγια απ’την καρδιά. Με όλο το βάρος της και το φτερούγισμα της, με όλο το φως και το σκοτάδι της. Με όλη την αδυναμία μου και όλη τη δύναμη μου που, εναλλάξ, μου μοιάζουν ανίκητες.

Είμαι ευγνώμων για αυτήν τη μαγική «συμμαχία». Τραβάμε όλοι μαζί το σχοινί και ο χρόνος από την άλλη μεριά πέφτει και χάνει. Η βαρύτητα στιγμιαία νικιέται κι ας μας κουτρουβαλήσει στον επόμενο γύρο. Μετά γελάμε και ξαναβουτάμε στο παιχνίδι, κυλιόμαστε στην αυλή του χωροχρόνου, λερώνουμε τα ρούχα μας και καθαρίζουμε την ψυχή μας, ελπίζοντας να αργήσουν – όσο περισσότερο γίνεται – να μας φωνάξουν να μαζευτούμε μέσα. Καβάλα σε αυτόν τον πλανήτη – μπαλόνι, που κάποιο διαγαλαξιακό παιδάκι σεργιανάει στο σύμπαν, κατά σύμπτωση. Κι αν σταθούμε τυχεροί, πραγματικά τυχεροί, μια μέρα θα κοιταχτούμε και θα είμαστε πολύ-πολύ «ηλικιωμένοι»… και ακόμα θα αγαπιόμαστε… και ακόμα θα παίζουμε…

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments