Σταυρώνοντας τον εαυτό μας
άραγε, πόσες μάταια ξοδεμένες ζωές, πόσες πρόθυμ’ αποδεκατισμένες υπάρξεις έχουν καθήκον άρον άρον να σταυρωθούν, μέχρις ότου να επέλθει η λύτρωση;
άραγε, πόσες μάταια ξοδεμένες ζωές, πόσες πρόθυμ’ αποδεκατισμένες υπάρξεις έχουν καθήκον άρον άρον να σταυρωθούν, μέχρις ότου να επέλθει η λύτρωση;
Ολόκληρη η ζωή μας εξελίσσεται κάτω από το βλέμμα του Θεού. Η πίστη μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε!
Όλην μου τη ζωή, δε διδάχτηκα, παρά τον τρόπο να γεμίζω επιδέξια τις ρωγμές του χρόνου με λέξεις, αποκρούωντας κατάλληλα τις αμήχανες στιγμές με πρόσκαιρα λόγια
Η προσευχή όπως και η νηστεία είναι πηγή δύναμης για τον σκληρό αγώνα που φέρνει εμπρός μας η κάθε μέρα.
Η προσευχή είναι το “καλώδιο” που συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό και ουδεποτέ άνθρωπος,σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, άντεξε χωρίς αυτή την σύνδεση. Χωρίς αυτή την εσωτερική ανάγκη επικοινωνίας μαζί Του, ακόμα και εκείνοι που δεν το παραδέχονται, μυστικά μέσα τους, υπάρχουν στιγμές που αδημονούν για αυτή την σύνδεση.
Την σημερινή μου προσευχή, αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας, να την γράψω έτσι όπως την νοιώθω να βγαίνει από μέσα μου. Ίσως κάποιοι να ταυτιστείτε μαζί μου…