Πόσες φορές έχεις πέσει τόσο ψυχολογικά που δε θες να δεις άνθρωπο, που δε θες ν ακούσεις λέξη,που νιώθεις τόσο κενός. Πνίγεσαι. Θες να φύγεις μακριά απ όλους και απ όλα! Πρώτος προορισμός που σου έρχεται στο μυαλό, κάπου που να αισθανθείς γαλήνη, ηρεμία, ελευθερία, απεραντοσύνη. Να γεμίσει η ψυχή και το βλέμμα σου από γαλάζιο και λευκό! Και δεν είναι αλλού, παρά στη θάλασσα!!! Στη Θάλασσα που είναι πάντα
Γιατί χτίζουμε τείχη; Γιατί κάποιοι μας πονάνε! Δε φταις εσύ που πληγώνεσαι….. Δε φταις εσύ που κάποιοι άνθρωποι φορούν μία τόσο όμορφη μάσκα….Μια μάσκα που κρύβει καλά την ασχήμια της ψυχής του….. Δε φταις εσύ που κάνεις όνειρα, όχι!!! Φταίνε αυτοί που με τόση ευκολία στα καταστρέφουν, που χωρίς ίχνος ντροπής εκμεταλλεύονται την αγάπη,την καλοσύνη, τα συναισθήματα σου! Εσύ όμως… Εσύ, δε φταις! Εσύ πρέπει να συνεχίσεις να δίνεις αγάπη,
Την σημερινή μου προσευχή, αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας, να την γράψω έτσι όπως την νοιώθω να βγαίνει από μέσα μου. Ίσως κάποιοι να ταυτιστείτε μαζί μου…
Χιλιάδες άνθρωποι, όταν πλησιάζει μια νέα χρονιά, έχουν την ανάγκη τότε πολύ περισσότερο να ελπίζουν, να προγραμματίζουν, να σχεδιάζουν, να εύχονται, να στοχοθετούν. Υπάρχει όμως ένας νόμος για όλα αυτά, συμπαντικός, απαράβατος, αναλείωτος, που διέπει τις ανθρώπινες υποστάσεις, σχέσεις, δράσεις κλπ. σε όλο τον πλανήτη μας. Όποιος τον αναγνωρίσει, τον σεβαστεί και τον εφαρμόσει, θα φέρει γαλήνη, αφθονία και υλοποιήσεις στην ζωή του. Αν όχι, θα αναρωτιέται συνεχώς γιατί δεν
Μέρες τώρα τον σκεφτόταν. Είχε έρθει πάλι η άνοιξη. Η εποχή που της χάρισε ένα υπέροχο μικροσκοπικό τριαντάφυλλο από τον κήπο της μαμάς του… Πράξη μικρής σημασίας για πολλούς αλλά για εκείνη πράξη μοναδική και ανεπανάληπτη. Εκείνο το άνθος τους ένωσε για πάντα. Που και που άνοιγε το συρτάρι της και το κοιτούσε, το περιεργαζόταν, το μύριζε και μπροστά της χόρευαν διάφορες εικόνες του παρελθόντος. Αυτό το τριαντάφυλλο ήταν όλος της
Πολλές φορές αναρωτιέμαι κατά πόσο η νύχτα είναι φίλος ή εχθρός της σκέψης, όταν το Φεγγάρι ως αυτοκράτορας παίρνει την θέση του με σκοπό να προσφέρει απλόχερα την λάμψη του στους υπηκόους του. Αυτές τις νύχτες είναι που το μυαλό αφαιρείται, ένα παιχνίδι ξεκινά, ένα κυνηγητό σε λαβύρινθο όπου κάθε γωνία κρύβει μια εικόνα, μια στιγμή που το μυαλό φωτογράφισε, φέρνοντας στην επιφάνεια όλες τις μικρές λεπτομέρειες, χρωματίζοντας με μοναδικό
