Ταξίδι μέσα από τη σιωπή
Έχοντας κλειστά τα μάτια της ένιωσε την λεπτοφυή ενέργεια της να διαχέεται και να ταξιδεύει σε μία άλλη πραγματικότητα…
Απερίγραπτη γαλήνη και αγάπη…
Η απόλυτη ένωση με το Όλον…
Ορίζοντας
Διακοπές… από συνήθεια… !
Διακοπές από συνήθεια…!!!
… ένα πολύτιμο δώρο στον εαυτό σου!
Μια σιωπή που αναζητά την επαφή
Εκεί δεν ξαναγυρίζω. Δεν είμαι και δεν μοιάζω πια με εκείνη.
Εδώ, είμαι δίπλα μου, κι ας είναι δύσκολα και πάλι.
Κάθε φορά θα προχωρώ μπροστά, βήμα – βήμα, μονόδρομος ο δρόμος, δεν έχει επιστροφή.
Μόνο σαν γίνεις άλλος, εμείς θα ανταμώσουμε και πάλι.
Μπορεί να είμαι φύλλο μόνο του, μα πόση λάμψη γέμισα μες στην σιωπή!
Λίγο πριν την πανσέληνο…
Στο γέμισμα αυτού του φεγγαριού, ότι είναι όμορφο από καρδιάς, ας γεμίσει τη ζωή μας!
Μην ξεχνάς τη λίμνη σου, μην ξεχνάς το βάθος σου άνθρωπε!
Η λίμνη μέσα μας είναι η εσωτερική μας ησυχία, είναι η επαφή μας με το Θεό, είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη ότι είμαστε ασφαλείς ό,τι και να συμβαίνει.
Μην ξεχνάς τη λίμνη σου, μην ξεχνάς το βάθος σου άνθρωπε!
Μου χρωστάς ένα ταξίδι στη θάλασσα
Μου χρωστάς ένα ταξίδι στη θάλασσα ∙ έχω κόψει ήδη τα εισιτήρια και ας μην είναι διάρκειας αλλά στιγμής.
Χείμαρροι από συναισθήματα με λέξεις δοσμένα
Η αγάπη αποφάσισε να βγει μπροστά και να ζητήσει το λόγο και τις εξηγήσεις επισημοποιώντας το συμπέρασμα…
Μόνο η γαλήνη της ψυχής μπορεί να ημερέψει τα θηρία που αντιστέκονται και μάχονται εντός…
Μαζί σου
Γράψε μου ένα σημείωμα με γράμματα ψυχής, ξέρω να τα διαβάζω
Πότιζε το λουλούδι της Αγάπης μου, καμιά φορά αργεί η βροχή…
Να “Είσαι” γιατί σ΄ αγαπώ όποιος κι αν είσαι…
Άσε με κι εσύ να Είμαι κι αγάπε με!
Βαριεστημένη γυναίκα
Ένα ημερολόγιο που καθημερινά κατέγραφε κάθε τι, σήμερα μένει ανέγγιχτο. Έπιασε την χρυσαφένια σκληρή βούρτσα της, ξετύλιξε τα δεμένα μακριά μαλλιά της.
Μου οφείλω
Το βράδυ που όλα ησυχάζουν, και λίγο πριν σβήσεις το φως, οι σκέψεις σου χορεύουν στο Ρυθμό της ημέρας ή της ζωής σου.