Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, έριξα λίγο ελαιόλαδο να το ζεστάνω σε δυνατή φωτιά. Έριξα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το πράσο και το φρέσκο κρεμμυδάκι χωρίς τα φύλλα και με μια ξύλινη κουτάλια τα ανακάτεψα να σορταριστούν για 4 με 5 λεπτά.
Εν τω μεταξύ στέλνω μήνυμα την Μυρτώ να μου πει την γνώμη της… ρύζι ή ζυμαρικά;. Μετά από λίγα λεπτά… χτυπά το messenger, το viber και ότι άλλη εφαρμογή στο κινητό και στο καπάκι sms με την φράση «Ρύζιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!»
Ένα ωραίο φαγητό καλό μαγειρεμένο, με έντονα αρώματα από μπαχαρικά και βότανα στην ποσότητα που πάει του φαγητού, μια κακή διάθεση την αλλάζει.
Η κοινή αφωνία του έρωτα, γίνεται αγωνία και λαχτάρα στο στόμα και σε κάθε μας αίσθηση, όταν είμαστε τρελοί ο ένας για τον άλλο.
Εκείνο το απόγευμα Τετάρτης, και έπειτα από τον μεσημεριανό φαγητό, βρεθήκαμε να συζητάμε για τις ζωές μας, για το τι είχε βιώσει ο καθένας μας κατά την διάρκεια της πορεία της ζωής μας. Η ώρα πέρασε χωρίς καν να αντιληφθούμε το χρόνο που είχε περάσει. Ώσπου ξαφνικά μου λέει η Μυρτώ… – Σα να πείνασα, μα θα ήθελα κάτι ελαφρύ για βράδυ. – Το έχω, θα φτιάξω μια σουπίτσα, καβουρδισμένο
Θα προσθέσω και χανιώτικη ρακή και τυράκι χανιώτικο έκρηξη – έκπληξη χανιώτικη γαλομυζήθρα που μου έστειλε ο πατέρας μου.
Ψητές γαρίδες στην σχάρα
Ανάβω ένα τσιγάρο, πάει με ξύπνησε για τα καλά. Έρχεται σπίτι, τις μαγειρεύω ένα από τα αγαπημένα μου κοκτέιλ. To passion secret.
Μμμ ο χειμώνας θέλει ζεστό, πλούσιο, χορταστικό φαγητό! Ίσως και λιγάκι βαρύ!Θα φτιάξω γιουβαρελάκια αυγολέμονο!
Επιτέλους ξημέρωσε Κυριακή. Η μόνη μέρα που δεν θα κατέβω στο μαγαζί. «τι ώρα να έχει πάει άραγε;» κοιτάζω το ρολόι, «τι είπες τώρα! Πότε πήγε 12.30;» Πετάχτηκα να φτιάξω καφέ «και από φαγητό; τι θα φάμε άραγε σήμερα;» Δεν είχα τίποτα. Ευτυχώς το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μου είναι ανοιχτό τις Κυριακές. Παράτησα τον καφέ, ντύθηκα γρήγορα και κατέβηκα να δω τι θα μπορούσα να βρω για κάτι πρόχειρο.
