Ενικός ή Πληθυντικός;
Έχετε σκεφτεί ποτέ, πώς μιλάτε εσείς; Στον ενικό ή στον πληθυντικό αριθμό;
Έχετε σκεφτεί ποτέ, πώς μιλάτε εσείς; Στον ενικό ή στον πληθυντικό αριθμό;
Αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία. Τότε που τα χρόνια μετρούσαν αλλιώς και ότι ζούσα δεν το ονόμαζα στιγμές.
Αυτό να ψάχνεις πάντα. Ανθρώπους που σε βλέπουν και γυαλίζουν από χαρά τα μάτια τους. Να τους λες «έρχομαι» και να σου λένε «γρήγορα σε περιμένω».
Το τσουβάλι της φιλίας χωράει πολλούς μα στο τέλος κρατάει λίγους.
Η διαφορετικότητα ξενίζει, προκαλεί, γοητεύει και μισείται
Μυαλό και καρδιά, δυο δρόμοι που πολλές φορές καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα άλλες φορές πάλι όχι, όταν η καρδιά μιλά πολλές φορές το μυαλό παθαίνει βαρηκοΐα και το αντίστροφο. Το θέμα είναι ότι όλα έχουν την ηλικία τους, η οποία θεωρητικά φέρνει και την ωριμότητα των πραγμάτων. Τα συναισθήματα αγάπης δεν είναι αυτά που τα αλλάζει ο χρόνος, εμείς είμαστε που αλλάζουμε και εξαιτίας αυτής της κίνησης χάνουμε πράγματα που
Αδύναμα ανθρώπινα κορμιά, τοποθετημένα σε καρέκλες και καροτσάκια, στο μεγάλο σαλόνι. Τι ειρωνεία. Τόσος κόσμος μα τόση σιωπή…
Η αγάπη δεν εξουσιάζεται είναι αφεντικό του εαυτού της.
Λευκή, ολόλευκη θα έμενε η ψυχή της όσο κι αν προσπάθησαν να την σκοτεινιάσουν. Και εκείνα τα δυό χέρια θα μνημονεύοταν κάποτε με περίσσια αγάπη, ίσως και με μια μικρή ενοχή, που δεν εκτιμήθηκαν τον καιρό που έπρεπε.
Κοιτάς ψηλά, στο γαλάζιο. Και το χαμόγελο συνεχίζει να είναι εκεί κολλημένο μέχρι τα αφτιά! Βλέπεις τα χαρωπά άσπρα συννεφάκια, κάπου εκεί πάνω βρίσκεσαι.