Στην ζωή όλα είναι πιθανά, όμως δεν μπορούμε να ζούμε με πιθανότητες, μπορούμε όμως να εκπαιδευτούμε να καλλιεργούμε δυνατότητες και να προσπαθούμε να δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες για να επιτύχουμε όλα όσα επιθυμούμε.
Στην προσπάθεια μας να ενηλικιωθούμε και από την παιδική αθωότητα και ανεμελιά να περάσουμε στην ευθύνη και στη δημιουργία, συναντάμε εμπόδια, απογοητεύσεις, αποτυχίες, προβλήματα, αδιέξοδα, που μας οδηγούν στην συνειδητοποίηση ότι κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί την ευτυχία και την προσωπική μας εξέλιξη εκεί έξω, εκτός από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Εάν εγκλωβιστούμε στην παγίδα της έλλειψης, της ανικανότητας και της μετριότητας, με τις οποίες μας γαλούχησαν σαν παιδιά οι γονείς και το περιβάλλον μας, δυστυχώς δεν θα καταφέρουμε να βγούμε από τον κύκλο της επαναλαμβανόμενης θυματοποίησης του εαυτού μας και της μονόφθαλμης αυτό-κριτικής του, που περιορίζει τα ταλέντα και τα χαρίσματα μας, και δεν μας επιτρέπει να υπερπηδήσουμε τις δυσκολίες, τις ελλείψεις, τις αδυναμίες, τις θλίψεις και τις οδύνες, που αυτή μας δημιουργεί.
Για όσο διάστημα πιστεύουμε στη ζωή μας ότι όλα όσα επιθυμούμε να συμβούν είναι «αδύνατα», επιτρέπουμε να γιγαντωθεί μέσα μας η πεποίθηση ότι τίποτα από αυτά που θέλουμε δεν μπορούν να υλοποιηθούν, καθιστώντας τον εαυτό μας σε μια ελλειπτική και μειονεκτική θέση.
Ένα όμως, μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα εμφανιστούν στη ζωή μας εμείς καταφέρουμε να πιστέψουμε στο «αδύνατο», τότε θα είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε όλα όσα έχουμε ονειρευτεί.
Όλοι έχουμε τις προσωπικές μας ιστορίες, όλοι γνωρίζουμε τις εσωτερικές μας μάχες, όλοι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τους πολυπρόσωπους δαίμονες μας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε βιώσει μια μεγάλη απώλεια κάποια στιγμή, την καταστροφή ενός ονείρου, έναν ισχυρό πόνο, μια έντονη απογοήτευση, μια σοβαρή ασθένεια, όμως, η βαθιά και ακλόνητη πίστη στον εαυτό μας και στις δυνατότητες μας, θριαμβεύουν μέσα μας και πυροδοτούν τη θέληση μας για νέους στόχους και όνειρα.
Η θέληση μας είναι αυτή που εμφυσεί στα όνειρα μας ζωή.
Όπως ειπώθηκε και από τον Νίκο Καζαντζάκη, «πίστεψε και το αδύνατο θα γίνει δυνατό».
Αρκεί να πιστέψουμε βαθιά, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, χωρίς χρονικούς φραγμούς, χωρίς νοητικές αμφισβητήσεις, χωρίς πρέπει.
Μπορεί να μην είναι τώρα ο κατάλληλος χρόνος για να υλοποιηθούν τα όνειρα μας, μπορεί οι συνθήκες να μην μας βοηθούν, μπορεί να μην είμαστε ψυχολογικά έτοιμοι για κάτι νέο στη ζωή μας, μπορεί να μην έχουμε καταφέρει να ισορροπήσουμε μέσα μας, μπορεί να μην έχουμε ανακαλύψει ακόμα τον σκοπό της ζωής μας.
Πολλά «μπορεί», αμέτρητα « θα», χιλιάδες «αν», μπορούν να μας βουλιάξουν συναισθηματικά, να μας εγκλωβίσουν ψυχολογικά, να μας μπερδέψουν νοητικά και να μας αποπροσανατολίσουν από αυτά που πραγματικά θέλουμε.
Μόνον όταν καταφέρουμε να αναλάβουμε την ευθύνη των επιλογών μας, πληρώσουμε το τίμημα των πράξεων μας και αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας, χωρίς να κάνουμε το λάθος να τον κρίνουμε αυστηρά και να του αποδίδουμε συνεχώς το βάρος όλων των αποτυχιών και των λάθος αποφάσεων μας, θα απελευθερωθούμε από τους αυτό-περιορισμούς μας και θα δημιουργήσουμε νέες ευκαιρίες στη ζωή μας.
Οι δυνατότητες που έχουμε και μπορούν να μας οδηγήσουν στην προσωπική μας ευτυχία είναι άπειρες, σχεδόν ανεξερεύνητες από τον καθένα μας.
Το μόνο δεδομένο είναι ότι η ευτυχία μας δεν θεωρείται μια «τυχαία» πράξη, αλλά η αναζήτηση των « κατάλληλων» συνθηκών, που θα δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας.
Ακολουθώντας την αρμόζουσα κάθε φορά «συνέργια», μεταξύ εξωτερικών συνθηκών και εσωτερικών δυνατοτήτων, σε συνδυασμό με την ισχυρή θέληση, την συνέπεια στην επανάληψη, την συνεχή προσπάθεια στον στόχο και την πίστη στον εαυτό, θα είμαστε ικανοί να εκμεταλλευτούμε όλο το δυναμικό που κατέχουμε, να εξερευνήσουμε νέα μονοπάτια, να δημιουργήσουμε υψηλούς στόχους, να ονειρευτούμε από την αρχή και να υλοποιήσουμε ότι πραγματικά επιθυμούμε.
Άλλωστε δεν υπάρχουν όρια στην πίστη μας στο αδύνατο, μόνο όρια που επιβάλλουμε στον εαυτό μας.