Γράφει η Μίνα Δαμίγου
Σεπτέμβρη μου…
έχω δύο λογάκια να σου πω λίγο πριν μ’ αποχαιρετήσεις.
Παρακολούθα λίγο την σκέψη μου, λατρεμένε μου μήνα, και θα καταλάβεις γιατί σε αγαπάω, πέραν του γεγονότος ότι είσαι ο μήνας που γεννήθηκα και συνεπώς κρατάς τον πιο καθοριστικό «απολογισμό» μου..
Κι εκεί που έχεις γυρίσει απ’ τις διακοπές και έχεις πέσει μέσα στην μαύρη κατάθλιψη και ουδεμία όρεξη έχεις ν’ αδειάσεις βαλίτσες, συνειδητοποιείς πως είχες πάρει πολλά πράγματα μαζί σου και τώρα βαριέσαι να τα βάλεις στην θέση τους !
«Ναι..ναι..» λες!!
«Αυτό φταίει για τα μαύρα τάρταρα που βρίσκομαι εγώ τώρα!!
Κι εκεί που τα τακτοποιείς, αρχίζεις να βλέπεις πράγματα γύρω σου τα οποία έχεις να χρησιμοποιήσεις πάνω από 6 μήνες και άλλα που ούτε καν θυμόσουν ότι τα έχεις !!
Και τι κάνεις;; Μια ανάσα , απόφαση !!
Ξεκινάς καιιιιιι …. πετάς…!!!
«Χμμμ… βρε μπας και να το κάνω αυτό λίγο πιο γενικό στην ζωή μου….;;;», κοντοστέκεσαι μπροστά στους σωρούς και αναρωτιέσαι. Και έτσι, σαν ταινία σε φλας μπακ μορφή, περνούν όλα από μπροστά σου…
Ρούχα, φουλάρια, τσάντες, παπούτσια κ εσύ φορώντας τα να ζεις στιγμές…
Άλλα τα βαρέθηκες, άλλα τα μετάνιωσες που τα πήρες τελικά και άλλα δεν σου ταίριαζαν καν και απορείς γιατί τα διάλεξες…
Αυτό λατρεύω σε σένα Σεπτέμβρη. Την κρίση ανανέωσης που φέρνεις όταν έρχεσαι.
Ξεδιαλέγεις από ρούχα και πράγματα…μέχρι ανθρώπους και καταστάσεις.
Γιατί ναι, μπορεί τα ωραιότερα «πράγματα» στη ζωή να μην είναι πράγματα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τα πιο άχρηστα.
Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε δεν έχει τίποτα πλέον να σου προσφέρει, νομίζω πως ήρθε η ώρα να το(ν) αποχαιρετήσεις.
Οχι..λάθος σκέψη έκανες φίλε μου…
Δεν είσαι συμφεροντολόγος στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, κάθε άλλο. Χόρτασε η ψυχή σου να δίνει, κι είσαι πολύ περήφανος γι’ αυτό, αλλά σινάμα στέρεψε κιόλας.
Γιατί για να έχεις να δίνεις, πρέπει από κάπου να παίρνεις κιόλας. Η ζωή μας είναι ακριβώς ό,τι δίνουμε και εσύ την θέλεις όμορφη.
Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε απολογισμούς κάπου κάπου στη ζωή μας και καταλαβαίνουμε τι ακριβώς μας κρατάει κοντά σ’ έναν άνθρωπο ή σε μια κατάσταση. Όταν αυτό γίνει συνειδητά, τότε γίνεται επιλογή και απόφαση.
Αν, λοιπόν, κάτσεις να σκεφτείς βγάζοντας το πέπλο του εγωισμού θα καταλάβεις πως είναι απλά όσα μας κάνουν ευτυχισμένους και χαρούμενους. Εμένα τουλάχιστον, ναι.
Το πιο λαμπερό χαμόγελο που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος γεννιέται από την ειλικρίνεια και την αγάπη. Κάνει ρίζες στην αλήθεια και ανθίζει σκορπώντας αρώματα ευτυχίας, όσο δύσκολα κι αν είναι τα μονοπάτια που βαδίζει. Και η ψυχή του τότε γίνεται χρυσόσκονη, για να λάμψει και να φωτίσει και την δική σου ψυχή !
«Πράγματα» που ούτε κοστίζουν, ούτε πιάνουν τόπο σε ντουλάπες, συρτάρια και αποσκευές. Δεν χρειάζονται να τα κουβαλάς, απλά υπάρχουν μέσα σου. Δεν είναι βάρος, ίσα ίσα το αντίθετο. Σε ελαφραίνουν κιόλας. Μια χαρά χωράνε μέσα στην καρδιά σου!
Είναι ελαφριά, είναι άθραυστα…
και μπορείς να τα έχεις πάντα και παντού μαζί σου..!!
Σεπτέμβρη μου, σε ευχαριστώ που υπάρχεις !!
