«…Άνθρωποι…τ’ άστρα της αυγής…»

anthropoi-t-astra-tis-aygis

Άνθρωποι εξαιρέσεις μέσα σ’ έναν κόσμο που ακολουθεί και τρέφεται από έναν μάταιο κανόνα.

Άνθρωποι σιωπηλοί, αυθεντικοί, ακέραιοι. Αυτοί που μετέτρεψαν τη γνώση σε σοφία και τη χρησιμοποιούν για να καθοδηγούν άλλους, που κατανόησαν τα μαθήματα από τα επαναλαμβανόμενα λάθη τους και από μαθητές έγιναν δάσκαλοι.

Αυτοί που βρήκαν μέσα σε τόσο θόρυβο και γνώμες και απόψεις τον Θεό της Αγάπης και εμπιστεύτηκαν τον Λόγο του και τον έσπειραν αθόρυβα σε κάθε ψυχή.

Άνθρωποι με ευαισθησίες που θέλουν να φέρουν την αλλαγή στον πλανήτη και να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους να ξεπεράσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, χωρίς ανταλλάγματα.

Πρόκειται για εκείνες τις ψυχές που αγαπούν ανιδιοτελώς τους ανθρώπους και πιστεύουν σε αυτούς, γιατί είναι οι ίδιοι σε κάθε τους εκδήλωση αγάπη και η αγάπη ενεργεί μόνο με αγάπη και έτσι εκφράζεται και διαχέεται προς όλους ανεξαιρέτως.

Έχουν αποταυτιστεί από τις πεποιθήσεις, τις προσκολλήσεις, τις εξαρτήσεις, τους ρόλους, τις μάσκες και τις προσωπικές συμπάθειες που η κοινωνία ή η θρησκεία έχουν επιβάλλει και αγαπούν αμερόληπτα, χωρίς διάκριση και φίλτρο τους πάντες, γιατί όταν είσαι η ίδια η αγάπη δεν κάνεις διακρίσεις. Σε  ενδιαφέρει μόνο η αλήθεια της κάθε ψυχής που συναντάς  στον δρόμο σου και τότε μόνον αυτήν αναζητάς και την ανακαλύπτεις και την θαυμάζεις και την εξυψώνεις στο θεϊκό επίπεδο που μπορεί ν’ αντέξει και ύστερα την αφήνεις ελεύθερη να αγαπήσει την ίδια της την ύπαρξη.

Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν αψηφήσει το θάνατο, τον πόνο, τον φόβο και έχουν ταυτιστεί ολοκληρωτικά με την ίδια τη ζωή, τη χαρά, το γέλιο, την δημιουργία, την αγάπη.

Ζουν και αναπνέουν για να βοηθούν, να ακούν χωρίς να κρίνουν, να προσφέρουν, να στηρίζουν, να σκουπίζουν δάκρυα, να προκαλούν χαμόγελο, να κρατούν το χέρι και να αγκαλιάζουν σφιχτά όλους όσους αγαπούν.

Θα σε βάλουν στο σπίτι τους, θα σε φροντίσουν, θα σε φιλοξενήσουν, θα σου δώσουν να φας και όταν έρθει η ώρα να φύγεις θα σε αγκαλιάσουν και θα σε φιλήσουν στο μέτωπο τρυφερά.

Επίγειοι άγγελοι τους χαρακτηρίζουν κάποιοι και δεν έχουν άδικο, γιατί η γλυκύτητα και η ηρεμία στο λόγο τους αγγίζουν και θεραπεύουν κάθε πονεμένη ψυχή. Και το σ’ αγαπώ τους, που το χαρίζουν απλόχερα, φωτίζει ακόμα και τις πιο σκοτεινές σκέψεις από το μυαλό τους.

Ψυχές ολοκληρωμένες, φάροι φωτεινοί, καθοδηγητές, συνεργάτες και υπηρέτες στο θεϊκό σχέδιο. Εμφανίζονται τόσο ξαφνικά στη ζωή σου που δεν προλαβαίνεις να τους δεις και να τους αγγίξεις, πόσο μάλλον να τους μάθεις,  σου μεταφέρουν ένα μήνυμα, γιατρεύουν μια πληγή, σου δείχνουν μια άλλη οπτική, γίνονται ο καθρέφτης σου, σου υπενθυμίζουν πόσο πολύ αξίζεις και χάνονται μέσα στο φως.

Τους συναντάς στο μετρό, στο πάρκο, στο σουπερμάρκετ, πέφτουν πάνω σου τυχαία, σου πιάνουν την κουβέντα στο παγκάκι, σου χαμογελούν διαρκώς, σου χαρίζουν ένα όχι και τόσο τυχαίο βιβλίο, θα σε πιάσουν για να μην πέσεις, σε προειδοποιούν την κατάλληλη στιγμή, θα σταθούν δίπλα σου μέσα στη σιωπή και στο σκοτάδι για να μην φοβηθείς, θα σε σώσουν αν χρειαστεί και που ξέρεις ίσως δώσουν και τη ζωή σου για σένα.

Είμαι σίγουρη ότι έχεις γνωρίσει αυτούς τους ενσαρκωμένους αγγέλους σε κάποια στιγμή στη ζωή σου και αν δεν έτυχε, τότε σίγουρα έχεις πολλές ευκαιρίες να γίνεις ένας από αυτούς.

Να θυμάσαι ότι είναι αυτοί που θα σε καλωσορίσουν στο φως, είναι τ’ άστρα της αυγής μετά από το σκοτάδι στον κόσμο αυτό.

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments